Geçtiğimiz hafta Türkiye bir kez daha büyük bir acı yaşadı. Eskişehir'deki orman yangınında 5’i orman işçisi, 5’i AKUT gönüllüsü olmak üzere 10 canımızı yitirdik. Alevler sadece ağaçlarımızı değil, içimizdeki vicdanı, güven duygumuzu da dağladı. Ancak yangınlar sadece doğal felaket değil, yıllardır çözülmeyi bekleyen bir yapısal krizimizin de aynası. Her yaz aynı dram. Kameralar, yetkililer, helikopterler… Ama sonuç hep hüsran: Müdahalede gecikmeler, kontrolsüz yangın yayılımı, çaresiz vatandaşlar ve artan kayıplar. Peki nerede yanlış yapıyoruz? Eksik olan ne? Türkiye’de yaklaşık 24 milyon hektar orman var. Ama bu devasa alanı koruyacak insan gücü ne yazık ki Avrupa standartlarının çok altında. Orman başına düşen görevli sayısı sembolik kalıyor. Hem sayısal yetersizlik hem de teknolojik eksiklik yangınlarla mücadelede ciddi handikap oluşturuyor. Bir başka sorun ise itfaiye hizmetlerinin belediyelere bağlı, parçalı yapısı. Yangınlar belediye sınırlarına göre değil, coğrafyanın doğasına göre yayılır. Bu nedenle itfaiye teşkilatımızın emniyet ve jandarma gibi merkezî bir yapıya bağlanması; eğitimden müdahaleye kadar standartların ülke genelinde eşitlenmesi şart. Yangına........

© Türkiye