Er olmak, kul olmak, en şerefli meziyet, en şerefli rütbedir. "Ben Allah’ın kuluyum" hadis-i şerifi, kulluğun, er olmanın önemini göstermektedir.

Abdiyet yani kulluk makamı, kendini yok saymaktır. Böyle olan kimse, nefsini tanır, kendindeki bütün nimet ve meziyetleri Allah’ın emaneti bilir. Allahü teâlânın emanetleriyle iftihar etmek, övünmek kimsenin hakkı değildir. Aksi takdirde, Kur’ân-ı kerimde de bildirildiği gibi, Allahü teâlâ bunları bizden alır ve acı azap eder. Ehl-i sünnet âlimlerinin yolunda olan Müslümanlar genelde çok sıkıntı çekerler. Ancak çektikleri, Peygamberlerin ve âlimlerin çektiklerinin yanında çok azdır, deryada bir damla bile değildir. Peygamber efendimiz, hiçbir peygamberin kendisi kadar sıkıntı, eziyet, acı çekmediğini bildirmiştir. Allahü teâlânın en sevdiği kulu böyle sıkıntı çekince, bizlerin ufak bir rahatsızlıktan dolayı isyan etmemiz, şikâyetçi olmamız uygun olur mu? Üstelik üzüntü, sıkıntı, dert, elem,........

© Türkiye