Türkiye’de son günlerde artan partiler arası yatay geçişler, özellikle CHP’den AKP’ye belediye başkanlarının geçişi, siyasal sistemin etik, kurumsal ve demokratik temellerinde ciddi aşınma yaratmıştır. CHP’li Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu ile birlikte 5 ve diğer partilerden 3 belediye başkanının AKP’ye geçmesi ve yani bu sürece eşlik eden toplam dokuz belediye başkanının transferi, siyaset sahnesinde “pazar mantığı” ile hareket edildiği izlenimini güçlendirmiştir (TGRT Haber, 2025).

Bu gelişmeler, yalnızca bir partinin iç sorunu değil, tüm siyasal sistemin değerler, normlar ve aidiyet anlayışında derin bir kırılmaya işaret etmektedir. Partiler arası geçişlerin hızlanması, seçmen nezdinde güven erozyonuna ve ideolojik bulanıklığa yol açmaktadır. Bu durum, demokratik temsilin anlamını zayıflatan, siyaset alanını “fiyatı en yüksek olanın kazandığı” bir pazara dönüştüren yapısal bir çürümenin habercisidir.

Antropolojik açıdan siyasal aidiyet, bir topluluğun kimliğinin önemli bir parçasıdır. Türkiye’de Cumhuriyet Halk Partisi gibi köklü partiler, yalnızca politik programlarıyla değil, taşıdıkları kültürel ve tarihsel sembollerle de bir kimlik taşırlar. Ancak son yıllarda yatay geçişler, bu sembollerin partinin 6 Ok ilkeleri ve kurucusu Atatürk’ün vizyonundan kopmalarıyla birlikte anlamını yitirdiğini göstermektedir. Bu durum, Clifford Geertz’in “kültürel sistemin çözülmesi” olarak tanımladığı sürecin siyasal alandaki bir yansımasıdır (Geertz, 1973).

Normatif antropolojiye göre, siyasal kurumlara olan sadakat, modernleşme süreçlerinde kurumsal güveni besler. Ancak siyasi aktörler, aidiyet yerine kişisel çıkar ve fırsatçılığı öncelediğinde, toplumun kurumlara bakışı bozulur. Son günlerde CHP’den AKP’ye geçişler, seçmen nezdinde bir “ahlaki boşluk” yaratmakta, partilerin tarihsel konumlarıyla uyuşmayan bir kimlik değişimi olarak algılanmaktadır.

Bu aşınma, partiler arası geçişlerin “pazar........

© Turkish Forum