Suskunlar yüzünden bu hâlde,

Ve belki de kurtuluş,

Bir dizeyle başlar yeniden...” B.İ.

Edebiyatımızda bazı kalemler vardır, yalnızca yazmaz an'ı yaşar ve sorumluluk duyarlar.

Kelimeleri bir silah gibi değil de bir sığınak gibi kullanırlar.

İşte size;

Emperyalizme, savaşa ve bunlara seyirci kalan insanlığa karşı:

Öfke dolu şiiri 'Güç Delisi' nde, sadece 'gücü' değil, 'seyirci' kalan “BİZ”i sorgulayan ve sorumluluğun manifestosunu yazan bir insanı bir 'HEKİM'i,

Umudun, insanın asla vazgeçemediği yönünü, 'İnsan ve Umudu' şiirinde, 'İnsan:Umudun Solmayan Portresi' yani bir öznesi gibi gören bir yazarı, bir 'ŞAİR'i,

Toplumsal ve bireysel kaybolmuşlukta, direncin nasıl görünmez olduğuna dair 'Sis' adlı şiirinde, "Karanlıkla umut arasında, teslimiyetle direnç arasında gidip gelen o gri tonlardaki duygu, herkesin kendi içindeki 'sis'inden gelen bir ışık gibi dokunur kalbimize diyen bir 'ÇEVİRMEN'i,

Sadece bedene değil, insanlığın yaralı vicdanına da seslenen hekimin, yarım asrı aşan edebî yolculuğunda, yaşama tanıklık eden, acıların ve umutların hafızası olmuş yani zamana tanıklık etmiş 'vicdanlı bir kalem'in, hamasete ve yapay duygulara kapılmadan, hakikatleri sessizce konuşturan şiirleriyle 'kıtaları birleştirirken, aşağıdaki üç şiiriyle de, 'Susturulmuş Bir Toplum'un adaletsizlik, umut ve kaybolmuşluk halini aynada yansıtan 'Vicdanın Sesi ve Taşıyıcısı' bir 'ADAM'ı tanıştıracağım.

O'nun aynı zamanda edebi kimliğinin üç sütunu olan isyanına,inancına ve iç yolculuğuna katılalım istiyorum.

O'nun evrensel sesinin sadece Anadolu’da değil, Balkanlar’da, Güney Asya’da ve Avrupa’da kısaca her yerde yankı bulduğunu hatırlatmak isterim.

O'nun şiirleri ne dile ne de coğrafyaya bağlı...Dili insan, konusu ise insanlık olmuş.

Mesela, 'Güç Delisi' adlı şiirinde:

"Ölen askerler,/Bebek, çocuk ve gençler,/ölen anne, baba ve yaşlılar...

Hepsi vatansever, hepsi fedakâr/Ama suçlular./Petrolün olduğu yerde,/Orta Doğu’da doğdular.

Gördünüz mü?/İşte bu yüzden/yok ettik anayurdunuzu./Evleriniz, iş yerleriniz,/okullarınız, hastaneleriniz/hepsi havaya uçtu.

Artık size ne su gerek/ne ekmek,/ne eğitim,/ne de ilaç.

Siz seyredenler,/siz dönün arkanızı,/duymayın ve görmeyin,/Saklanın inlerinizde.

Güç delisiyiz biz/ Caymayanları/ Cezalandırmaya/yarın başlayacağız

Petrol babamızın malıdır/Ne rejim, ne demokrasi/İnsanmış, insanlıkmış/tanımayız hiçbirini." (2), diyor.

Bu şiiri, sıkıntılara kayıtsız kalan toplumlara bir haykırışı, direnişin........

© Toplumsal