Murat Bozkurt

Sustuğum her şeyin fotoğrafını çekiyorum…

Ve Buridan’ın eşeğinin gölgesinde 51 liralık benzin kokluyorum sana entel maganda manifestolar yazmak için..

Bir gün içime düştüm, kendimi bulamıyorum?Ne siri yardım ediyor ne de Google’de ismim çıkıyor; chatgbt ise ortalık teklif ediyor, dünyayı ele geçirme peşinde…Gözlerim yapay zeka, kalbim yapay genel zeka cerrahisinde yalnızlığın dip yalnızlığında taklacı bir güvercin..Hani nerde Muş Ova’sının yalancı maviliği.Nerde Mem’i Zin’e götüren o Rahvan atlar.Nerde o Veysel Karani’de haşlama yiyebilme ihtimalinin ihtimali..

Annem bile artık dizi izlemiyor çünkü hayat daha entrikalı damat kaynana omuz omuza faşizme karşı isyanda ve içine düştüğüm yerden çıkamıyorum ve dahi bütün borçlarda benim adım yazılı…Soru yok.sorgulamak yok! Burçlarla seni tanıyorum,tirendyoldan gülücükler ve güller göndereceğim sana sen mutlu ol yeter ki?Mutluluk da aşk da bir tik ötemizde…

Kalbim gözlerinde gözlerin kredi kartında rehin ve kimsecikler de görmüyor.Korkma seni seveceğim ama on iki ay taksite açılmasını bekliyorum icralık gönlümün…Tanıdık gerzek filozof da yok…Ben seni sevmesine severim ama ekonomi buna hazır değil…

Komşunun kızını kaçırmışlar,nenem Facebook’ta paylaşmış, tik tok ağlıyor..Allah mutlu etsin…Bir tekerleme, bir masal…

Dünyada ne olursa olsun, giren bize…Şey pardon olan hep bize oluyor…

Rus zulmüne karşı Ukrayna savaşıyor, bedelini biz ödüyoruz.

Elon Musk–Trump tükürük kavgasında bomba bizim borsalara düşer…

Putin kızar, bizim aslanlar susar…Ortadoğu’da iktidarsızlık savaşlarında iktidar hep bizim boş cebimiz..

Seni gün gün çalıyorlar ceplerimizden

Ve sen gün gün eksiliyorsun penceremden…

Terazi şaşar, gözler ok.

Sen, kalbin aynası…

Şimdi ben nasıl yaşarım sensiz?

Ülkemin ekonomik atı dört nala,

Kalbimin çeyreği…

Ben seni severim sevmesine,

ekonomi de ekoloji de buna hazır değil.Toplum borç batağında panik atak öpücüklerde…

Peki biz hazır mıyız?

Hazırız.

O zaman geri sayım başladı: 4,3,2,1….Ve sıfır…

O dımdızlak mı, Don kilot mı kalmalı insan?

Nasıl yaşamalı insan?

Kırmızı rujlu eril siyasetçi olmalı bütün kırmızı donlu dantelli erkek şairler…

Ya da ne yapmalı, Çernişevski?

Hayalleri olmalı insanın, hem de dünya kadar.

Ama kanepeden kalkmaya takati olmamalı…

Don kilot gezip kendini Don Kişot sanmalı…

Saman mı yemeli,su mu içmeli?

İkisi arasında kararsız kalıp eşek sendromundan ölmelidir insan.

Sonra kırmızı dondan başka giymemeli.Ahh Sanço Panço şimdi ne farkın var senin benden…Yerli ve milli Nasrettin Hoca deyip........

© Tigris Haber