Aralık: Şimdi ile Kopuşun İzleri

Zihin geleceğe uzandığında ya da geçmişte oyalanmaya başladığında, bir şey olur: şimdi’den, buradan, bizden bir kopuş yaşanır. Bu kopuş, dışarıdan görünmeyen ama içeride yankısı büyük olan bir aralık yaratır. Bu aralık, sanki bir boşluk gibi değil; daha çok anlamın çekildiği, varlığın eksildiği, insanın kendine yabancılaştığı bir kırılma hattı gibidir. İşte bu hat boyunca en sinsi ‘misafirler’ gelir: korku, kaygı, endişe, öfke ve hırs. Zihinsel olarak şimdi’den uzaklaştığımız her an, bu hislerin yönetimine gireriz. Artık biz değilizdir. Bizi saran şey neyse, biz oyuzdur: bir korku, bir kaygı ya da bir hırs. İnsan, gerçek yerini kaybetmiş, yerine yalnızca bir gölge geçmiş.

Korkunun Doğduğu Yer: Korkunun Mekânı Olarak Zihinsel Aralık

Korku, varoluşsal değildir. Yani özümüzde taşıdığımız bir şey değildir o; zihinsel bir aralıkta, varlıkla bağımız koptuğunda orayı hemen dolduran bir misafirdir. Bu misafir yalnız da gelmez. Onun peşi sıra binlerce düşünce, kurgu, felaket senaryosu, eksiklik ve yetersizlik gelir. “Olmazsa?”, “Ya kaybedersem?”,........

© Tigris Haber