Του Γιώργου Παναγιωτόπουλου, Καθηγητή, Αντιπρύτανη Πανεπιστημίου Πατρών

*Η εμπειρία του «προγράμματος-τιμολογίου ΓΑΙΑ» ως βάση πολιτικής και μοντέλο εφαρμογής

Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της χώρας, πυλώνας κοινωνικής συνοχής, επιστημονικής προόδου και εθνικής ανάπτυξης. Η λειτουργία του στηρίζεται σε υποδομές υψηλής ενεργειακής έντασης, χωρίς όμως να διαθέτει εμπορικό χαρακτήρα ή δυνατότητα ανάκτησης του κόστους μέσω ανταποδοτικών μηχανισμών. Παρά την κρισιμότητα του ρόλου του, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται από την ενεργειακή πολιτική ως κοινός καταναλωτής με χρεώσεις που κυμαίνονται  από 0,135 – 0,155 €/kWh.

Η απουσία διακριτού ενεργειακού καθεστώτος για τα ΑΕΙ δημιουργεί συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, επηρεάζει τον λειτουργικό και στρατηγικό τους προγραμματισμό και συχνά οδηγεί σε αναστολή επενδύσεων που σχετίζονται με την ποιότητα των σπουδών, την έρευνα και την τεχνολογική ανανέωση των υποδομών. 

Αν και αποτελούν θεσμοθετημένους φορείς δημόσιας ωφέλειας, τα Δημόσια Πανεπιστήμια δεν προστατεύονται έναντι των διακυμάνσεων της αγοράς ενέργειας, ούτε εντάσσονται σε κάποιο μηχανισμό σταθερότητας ή ενίσχυσης.

Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο έχει σταθερό, υψηλό και κοινωνικά αναγκαίο ενεργειακό φορτίο, χωρίς τα εργαλεία ή τη διαχειριστική ευελιξία να ανταπεξέλθει σε κρίσεις κόστους ή χρηματοδοτικά κενά. Η ενεργειακή πολιτική οφείλει να αναγνωρίσει τη θεσμική ιδιαιτερότητα των ΑΕΙ και να διαμορφώσει ένα διακριτό και βιώσιμο μοντέλο τιμολόγησης, προσαρμοσμένο στις ανάγκες τους.

Η ανάγκη για ένα Ακαδημαϊκό Τιμολόγιο Ενέργειας είναι συνεπώς επιτακτική. 

Ένα ισχυρό προηγούμενο πολιτικής παρέμβασης αποτελεί........

© The Best News