Diğer

23 Eylül 2025

Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan

Hani insan bir başkasını veya birtakım olayları düşünürken birden kendisiyle karşılaşır, yeniden tanışır, bazen yüzleşir ya…

Onca yıldır böyle makale yazarken başıma gelen bir şey de herhangi bir konuda “arama” yaparken eski bir yazımla karşılaşmak. İtiraf edeyim, çoğu zaman unutmuş oluyorum. Merhabalaşınca hatırlıyorum. Sonra belki de ilk kez bir okur gibi okuyorum.

Gazetecilikte hep şuna inandım, yıllarca ders verirken de ifade ettiğim bir şey: Gazeteci sadece yazdıklarıyla değil, esas yazmadıklarıyla, yazamadıklarıyla da değerlendirilir. Pas geçmek, ıslık çalmak zor değil. Okur ne yazmadığınızı okumaz, ne söylemediğiniz nadiren mesele olur.

“Tertemiz yazılar, haberler”in arkasında elinizi, aklınızı, kalbinizi, vicdanınızı bulaştırmadığınız insanlar, acılar, kötülükler vardır çoğunlukla.

İşte “yüzleşme” böyle bir şey… Yüzsüzlük de tam yukarıda ifade etmeye çalıştığım.

Aşağıdaki yazı 10 yıl önceden. İçindeki konular, acılar, insanlar “çoktan eskidi” mi? Belki. Çünkü 10 yılda 10 savaşta yenildi bu ülkenin insanları… Elbette herkes değil. Gidenler var, göçenler var… Kayıplar, ayıplar... Bir de yenenler, kemirenler, tüketenler, eritenler, çürütenler.

Evrilenler var, devrilenler var ve çok. Hâlâ yaşıyorsak, hem aynı hayatı yaşıyoruz hem de ne kadar farklı. Elbette bazen gülümsüyoruz, bazen mutluyuz bile diyebiliyoruz. Kendi küçük hayatımızda bazen uçuyoruz, bazen düşüyoruz. Ama “kendimiz”den öte, acı çeken bir ülke ve acıyı duygudan da öte, hayatında, bedeninde, alınan-çalınan hayatında tam manasıyla hisseden ve çekenlerle dolu bir ülke burası.

Ne yazmışım acaba: “Bütün analar, babalar mutlu… Bir başkan baba mutsuz!” diye… Buyurun 10 yıl önceye:

Durum şöyle de özetlenebilir: Aramızdan bir kişi, “tamamen kendine uygun bir düzen” kurmak için herkesin hayatını belirliyor. Aramızdan çok kişi ise nelerle........

© T24