Diğer

Konuk Yazar

19 Temmuz 2025

Altan Öymen

12 Mart rejiminin son günleriydi, dönemin hatırı sayılır bir kısmını Mamak Askeri Cezaevi’nde geçirmiştim.

Başbakan Bülent Ecevit’in 1974’te TBMM’den geçirdiği afla cezaevinden çıktık, ancak durmadık. İstanbul’a gittik ve İstanbul’da bu defa Aydınlık’ı haftalık dergi olarak çıkartmaya başladık ve 10 Ocak 1975 akşamı İstanbul Birinci Şube ekipleri geldi, bizi armut gibi topladı! Önce Paşakapısı Cezaevi’ne sevk edildik. Yeni af çıktığı için cezaevi bomboştu, orada kendi hayatımızı yaşadık, sonra eski et kamyonundan bozma ve otobüsle tıngır mıngır Ankara Kapalı Cezaevi’ne yollandık. 16 ay da Ankara’da yattık, sonra tutukluluk hâlimiz kaldırıldı, İstanbul’a döndüm.

İstanbul’da ne yapacağımı düşünürken çatkapı avukatım, büyük hukukçu, tanımaktan onur duyduğum Orhan Apaydın‘la Türkiye’nin gelmiş geçmiş en büyük yazarı Yaşar Kemal birlikte çıkageldiler. “Ne yapıyorsun” dediler, boş oturduğumu söyledim. “Olmaz” dediler “yarın seni götürüyoruz…”

- Nereye götürüyorsunuz?

- Seni Altan Öymen‘le tanıştıracağız!

- Ben Altan Öymen’i cezaevinden tanıyorum!

Biz Mamak Cezaevi’nde dış B koğuşunda kalırken, Altan Abi de saçma sapan bir komplo sonucu, yanında Erdal Öz‘le beraber, “Sofya’ya uçak kaçırma” suçlamasıyla gözaltına alınmış, bizim dış B koğuşunun bir parçasını oluşturan küçücük bir hücreye atılmıştı. Aramızda konuşmak yasaktı, fakat benimle beraber kalan birçok renkli isinden biri de zekâ küpü Uğur Mumcu’ydu, konuşamıyorduk ama yaz ayları sıcak olduğu için kapılar açıktı. Uğur, ilkokuldayken çocukken yaptığımız........

© T24