اسرائیل در تاریخ ۱۳ جون ۲۰۲۵ حملات گسترده هوایی علیه ایران را آغاز کرد و تهران نیز به این اقدام در اسرع وقت پاسخ داد. از زمان شکل‌گیری حکومت ایران به رهبری سید روح الله خمینی در سال ۱۹۷۹، دو طرف همواره تهدیدات شدیداللحنی علیه یکدیگر مطرح کرده‌اند، اما هیچ‌گاه به‌طور جدی وارد جنگی تمام‌عیار نشدند. این وضعیت، باعث شد برخی تحلیل‌گران روابط این دو کشور را به «نمایش سیاسی» یا «درگیری صوری» تشبیه کنند. در واقع، طرفین در چهار دهه گذشته نوعی «دشمنی کنترل‌شده» را حفظ کرده و به‌نوعی با تهدید متقابل، یکدیگر را تغذیه کرده‌اند. دولت اسرائیل با برجسته‌سازی تهدید ایران و تهران نیز با مطرح کردن تهدید اسرائیل، موفق شدند افکار عمومی خود را حول ساختارهای قدرت و نظام سیاسی‌شان بسیج کنند. با این حال، این راهبرد دیگر کارایی خود را از دست داده است.

اسرائیل، با وجود وارد آوردن ویرانی گسترده و ارتکاب جنایت نسل‌کشی در غزه، در عمل دچار شکست راهبردی شده است. این رژیم نه تنها در نگاه مردم خود بلکه در عرصه بین‌المللی نیز با سقوط شدید اعتبار مواجه بوده و به جز حمایت مردود ایالات متحده، دیگر پشتوانه‌ای جدی با خود ندارد. در چند سال اخیر بیش از یک میلیون نفر از شهروندان اسرائیلی کشور را ترک کرده‌اند و میل عمومی به مشارکت در جنگ و خدمت نظامی به‌شدت کاهش یافته است. به‌منظور پوشاندن این ناتوانی و نمایش قدرت، نتانیاهو تصمیم به حمله به لبنان و سوریه گرفت، اما پس از دریافت هشدار جدی از سوی یکی از دولت‌های مهم منطقه‌ای یا جهانی، در ماه می مجبور به توقف این عملیات‌ها شد.

در همین حال، دولت ترامپ نیز شروع به بازنگری در سیاست حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل کرده است. نتانیاهو در جریان یک برنامه زنده از واشنگتن، در برابر چشمان جهانیان مورد انتقاد شدید قرار گرفت و این نشاندهنده ای در انزوار قرار گرفتن رژیم صهیونیستی در جهان می باشد. در داخل اسرائیل نیز اختلافات سیاسی و اجتماعی به شکل فزاینده‌ای در حال گسترش است. دولت اسرائیل که می‌کوشد توجه مخالفان داخلی را منحرف سازد، این‌بار ایران را هدف قرار داد. هدف اصلی از این اقدام، القای این تصور بود که «حتی اگر از پس حماس، لبنان و سوریه برنیاییم، توان مقابله با قدرت بزرگی چون ایران را داریم».

وضعیت ترامپ

نتانیاهو حملات خود به ایران را آغاز کرده و در تلاش است تا به‌گونه‌ای غیرمستقیم این تصور را در سطح جهانی القا کند که ایالات متحده نیز از او حمایت می‌کند. اگرچه ترامپ تاکنون به‌صراحت مخالفت خود را اعلام نکرده، اما نمی‌توان گفت از این وضعیت رضایت دارد. به نظر می‌رسد که اسرائیل، ترامپ را در برابر عمل انجام‌شده قرار داده است. چرا که این اقدام نظامی، یکی از مهم‌ترین وعده‌های ترامپ در کارزار انتخاباتی‌اش یعنی پایان‌دادن به جنگ‌ها و آوردن صلح را زیر سؤال برده و اعتبار او را در نزد افکار عمومی آمریکا و جهان خدشه‌دار کرده است. بنابر این به‌سختی می‌توان پذیرفت که رئیس‌جمهور ایالات متحده از این روند خشنود باشد.

این جنگ به‌هیچ‌وجه به سود اسرائیل نخواهد بود. اسرائیل پیش‌تر، حماس را یک سازمان تروریستی معرفی کرده و در مورد حزب‌الله لبنان نیز همین رویکرد را اتخاذ کرده بود. در مورد سوریه نیز استدلال مشابهی ارائه داده بود. اما جمهوری اسلامی ایران، یک کشور مشروع و به رسمیت شناخته‌شده در نظام بین‌الملل است. اسرائیل چگونه می‌خواهد این حمله را توجیه کند؟ اگر گناه ایران، تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای است، پس چه کسی باید پاسخگوی زرادخانه‌ هسته‌ای اسرائیل باشد؟ آیا آنچه برای اسرائیل مجاز است، برای ایران ممنوع تلقی می‌شود؟ این معیار دوگانه را چه کسی وضع کرده است؟

یهودیان و صهیونیست‌ها منفور ترین مخلوقات روی زمین

به‌نظر می‌رسد که این جنگ، نه تنها موجب فرسایش ایران و اسرائیل شده، بلکه روند این فرسایش را تسریع کرده است. از سوی دیگر، اسرائیل در میان جمعیت ۸ میلیاردی جهان به یکی از منفورترین بازیگران بدل شده است. در پی این اقدامات، هیچ یهودی یا صهیونیستی در خیابان‌ها احساس امنیت........

© Stratejik Düşünce Enstitüsü