Zebra.

Siyah beyazdır.

Kendi bedeninde bile zıtlıktır, karşıtlıktır, renk olarak değil, fikir olarak, görüş olarak, siyah da vardır, beyaz da vardır, bizatihi demokrasidir.

Derisi siyah da, şeritleri mi beyazdır, yoksa derisi beyaz da, şeritleri mi siyahtır, tamamen senin niyetine bağlıdır, kimine göre ak’tır, kimine göre kara’dır, dedim ya, özgür düşüncedir.

Asidir zebra... Sırtına binemezsin. Gem vuramazsın. Ama, doğadaki en iyi huylu canlılardan biridir, hoşgörülüdür, dostanedir, tıpkı insanlar gibi sosyal varlıklardır, tıpkı toplum gibi birlikte ve kalabalık halinde yaşarlar.

Barışçıldırlar, yaşadıkları ortamda kimseye düşman değildirler, kimseye garezleri yoktur, kimseye saldırmazlar, faunada herhangi bir başka canlıya zarar verdikleri görülmemiştir, tarihte örneği yok, sakindirler, huzurludurlar.

Gel gör ki, karıncayı bile incitmedikleri halde, daima risk altında yaşarlar, daima tehlike içindedirler, çünkü, vahşi hayvanların hedefidirler. Buna rağmen asla saklanmazlar. Cesurdurlar, mangal yürekli denir ya, öyledirler, merttirler, her yönden tehdit gelebildiği halde, ürkmek tırsmak yerine, meydan okurcasına açık alanda gezerler.

Türkçesi zebra’dır, İngilizcesi de öyle, Almancası da öyle, İtalyanca, Lehce, Danca, Macarca, Çekçe, Portekizce, İspanyolca, Rumence, Boşnakça, İsveççe, hemen her lisanda zebra’dır, evrenseldir.

Eşek gibi değildirler, kafaları çalışır, önsezilidir, bön bön bakmazlar, iyi görürler, iyi duyarlar, iyi koku alırlar, hissederler.

Vatandaş gibidirler, her namuslu vatandaş gibi gerçek kimlikleri vardır, sahte kimlikle dolaşmazlar, her birinin siyah beyaz şeritleri diğerlerinden farklıdır, insanların parmak izi gibidir, adıyla sanıyla yaşarlar, ömürleri boyunca hangisinin kim olduğu bellidir.

Kim olduklarını gösteren o siyah beyaz şeritleri sayesinde, parçalayıcı dişleri, yırtıcı pençeleri, pırrr diye uçacak kanatları olmadığı halde, en vahşi ortamlarda bile........

© Sözcü