Sen mesela, hacı emmi... Cuma namazı çıkışında cami avlusundaki çınarın gölgesinde muhitten komşularınla sohbet ederken, sakalını sıvazlaya sıvazlaya akıl öğretiyordun, memleket sanki daha önce müslüman değilmiş gibi “bunlar dinini imanını bilen çocuklar, vatana millete hayırlı olurlar” diyordun. Nasıl gidiyor sence şimdi vatan millet işleri?

★

Veya sen, Şükran yengeciğim... Ramazanda iftar çadırında, senin paranla sana avanta çorba ısmarladılar diye, nerdeyse bi hatim indirmediğin kalıyordu, yan masadaki badem bıyıklı belediye başkanın duysun diye yüksek sesle dualar ediyordun, “Allah devletimize zeval vermesin” filan diyordun... Hamdolsun, devletimiz gayet iyi durumda şu anda değil mi? Sevap senin desteğinle oluyorsa, günah ortaklığı da senin, değil mi?

★

Ya da sen, emekli Ethem ağabey... Kahvede başının etini yiyordun herkesin, eczaneden nasıl bedavaya ilaç aldığını anlata anlata ballandıra ballandıra bitiremiyordun, yüz elli tane oy’un olsa, yüz ellisini de bunlara vereceğini söylüyordun... Nasıl şimdi sağlığın, sıhhatin, afiyetin? Maazallah, memleketi bir kutu aspirine satmış gibi hissetmiyorsun değil mi kendini?

★

Ya da ne bileyim, sen mesela üniversiteli Tarık... Akıl,........

© Sözcü