Aile yılı...

İşte bu da fotoğrafı.

★

Deprem ülkesi Türkiye’de, deprem çadırıdır aslında aile... Felaket anında dünya başımıza yıkılıp da ortalık karardığında, cılız mum ışığıyla aydınlanan, dışardan bakıldığında “hüzün abajuru” gibi görünen, çoluk çocuk sığındığımız, ruhumuzdaki manevi çadır.

★

(Bazen ürkütücü çatırtılarla “silkele”yerek, hayallerimizi enkaz altında bırakmak isteyen sarsıntılar vardır dışarda, bazen umutlarımızı boğarak “telef” etmek için iftira tsunamileri gelir peş peşe... Kapanırız hep o çadıra.

Gündüzler zaten zordur ama akşamlar daha zordur, yalan fırtınaları eser gün battıktan sonra, zemini zangır zangır titreyen çadırımızın toprağa tutunan gergin iplerinde uğursuz ıslıklar çalar, uğuldar, çakılı kazıklar gıcırdar, ha söküldü ha sökülecek........

© Sözcü