Biz bu hayatı gerçekten yaşıyor muyuz, yoksa sadece sürdürüyor muyuz? Hayatın koşturmacasında hep bir yerlere yetişmeye çalışıyoruz. Sabah kalk, işe git, eve gel, yemek ye, yat uyu... Günler, haftalar, aylar böyle geçiyor. Ve bir bakmışız, hayat sadece çalışmaktan ibaret olmuş. Kira ödemek için çalış, eve ekmek getirmek için çalış, çocuğunu okula yollayabilmek için çalış, faturaları ödemek için çalış... Hayaller hep sonraya kalır.

Tarihe baktığımızda, insanların zincirlenip köle olarak zorla çalıştırıldığını görüyoruz. Bugün sistem farklı. Zincir yok; ama onun yerine maaş bordrosu, kira sözleşmesi, kredi kartı ekstresi var. Artık insanları, modern hayat denilen düzende kalabilmeleri karşılığında kendi rızalarıyla çalıştıran modern bir kölelik düzeni var. Yani değişen tek şey, esaretin ambalajı. Hâlâ insan, içinde yaşadığı sistemde var olabilmek için hayatını tüketiyor.

Her gün aynı şeyleri yapmak, aynı rutinde yaşamak sadece fiziksel bir yorgunluk, tükenmişlik yaratmıyor; aynı zamanda duygusal bir çöküntüyü de beraberinde getiriyor.

★★★

Gelişmiş ülkelerde insanlar, hayatın bu döngüsünden kurtulamasalar da........

© Sözcü