Yıl 1984, yıllık iznim nedeniyle doğduğum kent Malatya’dayım. Öğrencilik yıllarımdan sınıf arkadaşım Kadın Doğum Uzmanı Dr. Abdurrahman Pütürgeli, o dönem Malatya Doğum Evi Baş Hekimi. Orada olduğumu öğrenmiş hemen beni aradı. “Buraya geliyorsun, gardaşına haber vermiyorsun” diye sitem etti. “Yarın akşam dostlarla Tüccarlar Kulübü’nde yemek yiyeceğiz seni de bekliyorum, biraz da erken gel eskilerden laflarız” dedi. Bizim gibi doğduğu yerden uzakta yaşayanlar için “memlekete gitmek” çocukluğuna dönmek gibidir. Anne baba evidir, saflıktır, coşkudur. Hemşehriniz de sizin nerdeyse en yakınınızdır. O yüzden de dünyanın en güzel tatil beldelerini de verseniz, memleketinizle mukayese kabul etmez. Haliyle ben de davete koşa koşa hatta arkadaşımın dediği gibi erkenden gittim ve oradaki tüm dostlarla hoşbeş ettik.

Arkadaşım durup dururken, “Gardaş sana bir kaset dinleteceğim” dedi. Benim musikiye olan düşkünlüğümü bilir. Kaseti koydu, Allah'ım davudi bir ses, kendine özgü lehçesiyle inanılmaz güzellikte türküler okuyor. Bir an o denli duygulandım ki gözlerim doldu. Kim bu dedim? “Adıyamanlı bir hemşehrimiz.” dediler. “Gardaş kaseti bana ver” dedim ve aldım. Tatil bitti, İstanbul’a........

© Sözcü