İsrail’in Tahran’a ulaşan saldırısı savaş tarihine geçerken, asıl dersi Türkiye almalı: Askeri büyüklük değil, dijital vuruculuk önemli. 675 bin askere değil, 675 bin dron’a ihtiyacımız var.

★★★

Sabah uyandık, haritaya baktık: Tahran’da bir şeyler olmuştu. Patlamalar, dumanlar, füzeler, feryatlar... Ama işin arka planını Washington Post ve Wall Street Journal yazdı: İsrail, İran’ın içine dron üsleri kurmuştu. Evet, yanlış okumadınız. İçine.

İsrail’in Tahran’daki hedefleri vurduğu o sabaha dönelim.

Mossad bu operasyonu bir günde değil, yıllar içinde hazırladı. İran’ın füzelerini nereye koyduğunu, hangilerinin “ilk fırlatılacaklar” olduğunu biliyordu. Ama bilmek yetmiyordu. İran büyük bir ülke. Uzak. Derin. Uzaktan vurmak değil, içeri girmek gerekiyordu.

İsrail, bunu da yaptı. Savaş malzemesi taşır gibi değil, ticaret yapar gibi girdi. Kargo şirketleri, kamyonlar, bavullar... Hepsi sıradan görünüyordu. Ama içinde parça parça ölüm vardı. Mini dron motorları, patlayıcılar, kumanda sistemleri, yazılımlar... Hepsi sivil kılıkla, ticaret maskesiyle İran’a sokuldu. Taşımacıların çoğu ne taşıdığını bile bilmiyordu.

★★★

Sonra sahneye başka bir kadro çıktı: Yerel ajanlar.

İran’ın dört bir yanında, özellikle füze üslerinin yakınlarında konumlanan........

© Sözcü