Ringde sessizlik... Nefesler tutulmuş. Hakem orta noktaya geliyor. Tribünlerdeki uğultu yerini gergin bir sessizliğe bırakıyor. Gong sesi: Ding! Ve işte başlıyor!

Önce sağ kroşe, sol aparkat, bir ters direkt... Rakiplerden biri hafif sendeledi ama toparlandı, omuzlarını dikti, gardını yükseltti. Etraftan “devam et!” çığlıkları yükseliyor.

İkinci rauntta tempo artıyor. Tribünler ateş gibi. Biri sert bir direkt geçiriyor, diğeri çene hizasına yıkıcı bir kroşe... Omuzlar kasılmış, ringin ortasında ölümüne bir mücadele. Hakem dikkatle izliyor, elleri her an araya girmeye hazır.

Ve o an geliyor. Öyle bir yumruk ki, rakibin kafası gövdesinden ayrılıp ringin ortasına düşüyor. Tribünlerden çığlıklar, şaşkın nidalar yükseliyor.

Bir göz ya da öyle sandığınız bir şey, parıl parıl ışıldayarak köşeye doğru yuvarlanıyor.

Hakem donup kalmış, seyirciler birbirine bakıyor. Ama kan yok... Ter yok... Sadece metal kokusu, yağ lekesi, yanık titanyum parçaları... Ringde kıran kırana dövüşenler aslında iki ruhsuz çelik savaşçı!

★★★

Geçen hafta Pekin’de tarihe geçen bir organizasyon vardı. Dünya İnsansı Robot Oyunları...

Üç gün süren etkinlik tam bir olimpiyat havasında geçti. 16 ülkeden 280 takım, toplamda 500’den fazla insansı robotla yarıştı. Boks, futbol, atletizm, jimnastik, masa tenisi... Tam 26 branş. Tribünler doldu taştı; biletler tükendi. İnsanlar 20 ila 80 dolar ödeyip, tarihin ilk “robot olimpiyatına” tanıklık etti.

Futbol sahasında robotlar bir topun peşinde debeleniyor, biri şut çekerken diğeri dengesini kaybedip yere devriliyordu.

Atletizm........

© Sözcü