Sürücü ehliyetimi 1964’te aldım. 1967’den beri araba sahibiyim. İsveç’ten Portekiz’e Kanada’dan Meksika sınırına kadar araba sürdüm. Uzun yıllar işe arabayla gidip geldim. Yaz tatillerine arabayla çıktım. Şimdilerde ancak haftada bir iki gün kısa süreli araba sürüyorum. Şunu memnuniyetle görüyorum ki; ülkemizde gerek sürücü becerisi, gerek trafik kurallarına uyma “genel olarak” eskiye kıyasen iyileşti. Ama bu iyileşme henüz “medeni ülkeler düzeyine” gelmedi. İyileşmenin somut göstergesi trafik kazalarında “nispi”, kaza sonucu ölümlerde “mutlak” azalmadır. Pek tabii bunda otomobillerin teknik olarak gelişmesinin büyük payı var. Eskiden arabalar şoföre pek itaat etmezdi. Yolda gezinir, virajda savrulurdu. Farlar zayıftı. Silecekler doğru dürüst çalışmazdı. Fren mesafeleri uzundu. Rot çıkması diye bir bela vardı. Lastikler sık sık patlar, ön cam çatlardı. “Emniyet kemeri” ve “hava yastığı” yoktu. Yollarımız da kötüydü. Bölünmüşü çok azdı. Temeli zayıf olduğundan ağır taşıtlar yol üstünde ondüle ve derin iz oluştururdu. Bu da direksiyon hakimiyetini zorlaştırırdı. Pek tabii, bu iyileşmeler bize mahsus değildir. Her ülke gelişti, Çin ise çağ atladı.

TRAFİK........

© Sözcü