Sınavlar yaklaştıkça birçok çocuğun iç dünyasında görülmeyen fırtınalar kopar.
Sessizce odasında test çözen, gece yarısı uykusundan uyanan ya da neşesi yavaş yavaş solan o çocukların ortak bir duygusu vardır: kaygı.
Sınav kaygısı, çoğu zaman başarısızlık korkusundan çok daha derin bir yerden beslenir.
‘Ya yapamazsam’, ‘Ya annem-babam üzülürse’, ‘Ya sınıfta en kötü ben olursam’ gibi sorular çocuğun zihnini meşgul ederken, beden de şuna eşlik eder: çarpıntı, mide bulantısı, odaklanma sorunları...
Oysa kaygı sanılanın aksine zayıflık değil sorumluluk duygusunun doğal bir parçasıdır.
Çocuklar da umursamadıkları için değil çok önemsedikleri için kaygılanırlar.
Ancak asıl mesele yalnızca kaygı........

© Sonsöz