Perşembe günü bu sütunlarda yer alan yazımızda, gençlerin tarımdan çekildiklerini ve dededen, babadan kalan tarım topraklarının sahipsiz kaldığından bahsetmiştik. Ülkemizin geleceği açısından yaşananlar gerçekten çok önemli. Çünkü; tarım demek, gıda demek, tarıma dayalı sanayi sanayi demektir. Gıda olmadan yaşamı sürdürmek mümkün değildir. Bu nedenle gıdayı üretenler yani çiftçiler korunmalıdır. Kırsalımız yanlış tarım politikaları sonucu adeta bilinçli bir şekilde boşaltılıyor. Genç nüfus tarımdan uzaklaşıyor, mevcut olanda ürettiğinin karşılığını alamıyor. Zira, ürettiğinin üzerinden beslenen bir azınlık kesim var ki, üreticilerin adeta iliğini, kemiğini kurutuyor. Hepsinden acısı da ülkemizde ithalatı destekleyen, buradan nemalanan bir “ithal lobisi” var. Milli ve yerli olan bitirilirken, ithalatçı kesimler hızla büyüyor.

Dünya üzerinde tarımda kendi kendine yetebilen bir ülkeden, nasıl oldu da bugün bu duruma geldik. Elbette ki, bunun sebepleri bir hayli fazla. Ancak 1980’li yılların ikinci yarısından sonra “sanayi ülkesi” olacağız denilerek tarım tamamen unutuldu. Tarım unutulunca bu kez sahneye, “siz üretmeyin biz size daha ucuza veririz” diyenler çıktı. Bunlara bir de “paramız var ki alabiliyoruz” diyenler eklenince, çiftçi tarlasına, hayvan üreticileri ahıra küstü ve elini ayağın çekti.

Çiftçilerin bankalara olan borçları, 2024 yılı sonunda 868 milyar 627 milyon 299 bin lira iken bu yılın ocak ayında 899 milyar 745 milyon 729 bin liraya çıktı. Şubat ayında........

© Sonsöz