İsmi çoktu. CEO dediler, yönetici dediler, patron dediler. Birçok insana iş verdi ama kendine huzur veremedi. Sabahları ilk toplantıya hazırlanır, geceleri kendinden uzaklaşarak uyurdu. Kazandıkça eksildi, yükseldikçe yalnızlaştı. Ama bir gece, rüyasında bir taş gördü. Ne dijitaldi, ne yapay zekâ ürünü… Sadece eskiydi. Derindi. Yaşı yoktu ama sözü vardı: “Karanlık yoktur.

Sadece içindeki ışığı hatırlamayanlar vardır.” O sabah hiçbir toplantıya gitmedi. Unvanını duvarda bırakıp yola çıktı. Ayakkabılarını çıkardı. Toprağa bastı. Her adımda bir taş belirdi: – İlk taş: “Unvanını bırak.” – İkinci taş: “Ekibini değil, kalbini yönet.” – Üçüncü taş: “Kontrolden değil, güvenden inşa et.” – Dördüncü taş: “Zihinle değil, sezgiyle dinle.” – Beşinci........

© Sonsöz