Bolu’nun yemyeşil koynunda, yedi inci tanesi gibi dizilmiş Yedigöller…

Her biri bir efsane fısıldar kulaklarımıza. Kimi zaman bir çobanın yitirdiği aşkın gözyaşları yansır sularına, kimi zaman bir su perisinin şarkısı yankılanır kıyılarında. Baharda bin bir çiçek açar eteklerinde, sonbaharda altın sarısı yapraklar hüzünle vedalaşır yüzeyinde.

Orada kalpler başka türlü atar; doğanın çıplak, saf haliyle ruhlar kucaklaşır. Ve bu güzellik, sadece göllerden ibaret değildir. Geyiklerin narin adımlarla yürüdüğü üreme çiftlikleri, özgürce dolaşan yaban hayvanları, yalnızca bu topraklarda yeşeren mucizevi bitkiler…

Toprağın altındaki altından çok daha kıymetli bir hazine barındırır Yedigöller: Huzuru, sükûneti, biyoçeşitliliği ve kalbimizde kök salan anıları.

Çocukluğumuzun en temiz anıları bu topraklarda saklıdır. Belki doğayla ilk kez burada derin bir bağ kurduk.

İlk aşkların utangaç fısıltıları karıştı göl meltemine, gençlik hayallerimizin yansıması vurdu berrak sulara. Ailemizle piknikler yaptık, dostlarımızla kahkahalar attık. Doğanın kucağında tarifsiz bir huzura erdik.

Şimdi ise, bu sessiz cennetin üstünde kara bulutlar........

© sendika.org