Rüya gibi bir sezonun ardından yaklaşık iki aylık hasret sona erdi ve Samsunspor'umuza kavuştuk.

Yıllık iznimi geçirmek için geldiğim Samsun'umda, tıpkı 30 yıl önce olduğu gibi babamla birlikte büyük bir heyecanla stadımızın yolunu tuttuk. 30 yıl önce babam beni eski(meyen) stadımıza götürüyordu 30 yıl sonra bu kez ben onu yeni mabedimize getirdim.

Stadın etrafındaki o muazzam atmosferi görünce iyice keyiflendik. Yaklaşık yedi yıldır Samsun hasreti çeken bir iç-gurbetçi olarak o özlediğim ortam bana o kadar iyi geldi ki, bu şehrin evladı olduğum için ne kadar şanslı olduğumuzu bir kez daha hissetmiş oldum.

Öte yandan, bir antropolog olarak, tramvaya bindiğimiz ilk duraktan maç sonuna kadar dikkatle gözlemlediğim, Samsunspor'umuzu izlemeye giden her yaştan taraftarın ne zengin bir malzeme olduğunu kendi şehrimde görmek tarifsiz bir etnografik........

© Samsun Son Haber