1 Ekim Dünya Yaşlılar Günü idi. Birleşmiş Milletler (BM) tarafından ilan edilen 1 Ekim Dünya Yaşlılar Günü’nde milyonlarca emeklimiz açlık sınırının altında kalan aylıklarla yaşam mücadelesini sürdürüyor.
Yaş alan emeklilerimiz yaşamın ağır sorunlarından ötürü günlerinden bihaberlerdi. Onların tek düşüncesi geçinebilmek , kirasını ve faturalarını ödeyebilmektir. Bu halde iken onlar için ne anlamı olabilirdi Dünya Yaşlılar Günü’nün. 16 bin 881 TL aylıkla ay sonunu getirebilirlerse mutlu olabiliyor, yüzleri gülüyor.
Avrupalı mevkidaşlarına göre hayli düşük aylık ve gelire sahip Türk emeklisinin satın alma gücü hızla eriyor, sosyal hakları tırpanlanıyor, geleceğe ilişkin umutları azalıyor. Toplumun en çok ezilen kitlelerin başında yer almalarına karşın talepleri karşılanmıyor, cüce aylık artışlarına abone oluyorlar.
Altı ayda bir TÜİK enflasyon rakamları doğrultusunda artırılan aylıklar temel gereksinimleri karşılamaya yetmiyor. Zira , TÜİK’in enflasyon verileri yaşamın acı gerçekleri ile örtüşmüyor. Kuruma göre çarşı pazarda pahalılık yok, enflasyon çok yüksek değil. Çevrenize bir bakın bakalım öyle mi? TÜİK’e göre her şey toz pembe. Emekliye, dul ve yetime sorun ne çektiklerini, yaşadıklarını. Bir dokunun bin ah işitirsiniz. Öylesine umarsızlık içinde emekli ve yaşlılarımız. Onların temel istemi insanca yaşanabilir aylık ve gelire sahip olabilmek.
Bunun gerçekleşmesi için de; en düşük........

© Samsun Gazetesi