Hayat, seçimlerle örülü bir yolculuktur. Her dönemeçte, her başlangıçta, her vedada bir karar veririz. Kimi zaman aklımızla tartarız ihtimalleri, bazen mantığın terazisine koyarız duygularımızı. Ama yine de bir şey eksik kalır; içimizdeki o derin, sessiz ve güçlü ses sustuğunda. Kalbin sesi… Bizi en doğruya, en gerçeğe götüren o içsel rehber…

Kalbinin sesini duymak kolay değildir. Çünkü o ses, gürültüde boğulur. Dünya, düşünceleri bağıranlarla doluyken, kalbin sesi fısıldar. Sessizlik ister, durup dinlemeyi, içe bakmayı gerektirir. Dışarının karmaşasından sıyrılıp içindeki huzura yönelmen gerektiğini söyler sana. Ve eğer dikkatle dinlersen, yolun aydınlanır.

Kalbinin sesi, başkalarının doğrularından farklı olabilir. Çünkü sen teksin. Hikâyen, hayallerin, acıların ve umutların biricik. Bu yüzden kendi sesini duymayı öğrenmelisin, başkalarının senin adına karar vermesine izin vermemelisin. Herkesin seni bir yere çekmeye çalıştığı anlarda, kalbinin gösterdiği yön senin pusulan olmalı. Belki o yol daha engebelidir, belki sonunda yalnız........

© Samsun Gazetesi