Bazı anlar vardır, büyük laflara, gösterişli hareketlere gerek duymaz. Sadece iki küçük bardak, bir demlik çay, belki bir masa örtüsü... Ve elbette karşında bir dost. O an, dışarıda rüzgâr esse de içini ısıtan bir sessizlik olur odada. Çünkü çayın buharında saklıdır asıl sıcaklık. Söylenmemiş ama anlaşılan cümlelerde, göz ucuyla kurulan bağda, her yudumda derinleşen dostluklarda gizlidir gerçek samimiyet.

Dostluk dediğin, öyle büyük zamanlarda göstermez kendini. Kimse seni alkışlarken değil, herkes sırtını döndüğünde yanında olabilende başlar dostluk. Ve o dost, belki de seninle susarak çay içen kişidir. Konuşmadan da anlaşılır bazen insanlar. Sadece birlikte oturup, aynı çayın buharına bakarken bile yürekler birbirine dokunur.

Hayat karmaşıklaştıkça, kalabalıklaştıkça anlıyoruz ki; ne zaman içilen o çay, ne de kaç kişiyle içildiği önemli değil. Önemli olan, çayın karşısında oturan insanın yüreği. Kimle içtiysen o çay sana şifa olur, huzur olur, sığınak olur. Kalbin yorgunsa dinlendirir,........

© Samsun Gazetesi