Okullar açıldı mı, aslında sadece öğrenciler değil, evler de yeni bir döneme giriyor. Evlerin salonlarında masa başında küçük bir cephe kuruluyor: ödev cephesi. Çocuğun çantasından çıkan defter ve kitaplar masaya dizildiği anda, anne ve babaların gözleri kısılır, sabırları test edilmeye başlanır. “Hadi bakalım ödevini yapalım” cümlesiyle birlikte evin havası değişir. Bazen bir müzik gibi akıp giden bir süreç olur bu, bazen de sabrın ve inatlaşmanın karşılıklı sınandığı bir mücadeleye dönüşür.

Geçtiğimiz gün bir arkadaşım anlattı: Oğlu ödevini yapmamak için “kalemin ucu çok sivri, yazamıyorum” bahanesini bulmuş. Anne, “tamam o zaman kalemin ucunu biraz körelteyim” demiş. Çocuk da bu kez “ama şimdi çok köreldi, yazamıyor” diye eklemiş. Evde kahkahalar eşliğinde başlayan bu diyalog, yarım saat sonra “artık şu ödevi yap!” sesleriyle bitmiş. İşte ödev savaşlarının klasiği: önce küçük bahaneler, sonra gerilen sinirler ve........

© Samsun Gazete Arena