Bu bir çağrı hikayesi. Tutkunun çağrısını duyma, ona uyma, çağrıyı dinleme ve tutkuyla bağlandığın işi gerçekleştirme hikayesi. Paydos çağrıya bir cevap. Ve Paydos çağrıyı dinleyerek yaşamanın hediyesi. Paydos anda yaşamanın, derin dostluk bağının, yaşamda zorluklarla dans etmenin hikayesi… Bilinmeyene tırmanmanın, cesaretin ve başarının hikayesi. Sonuçta tek bir hikaye gibi görünse de Paydos hikaye içinde hikayeler barındıran bir hikaye.

Peki ne mi Paydos? ‘Paydos’ İKSV İstanbul Film Festivalinin Yeni Bakışlar bölümünde ilk gösterimi yapılan, Müge Manuş’un yönetmeni ve yapımcısı olduğu, benim de çekim ve yapım aşamalarında merakla ve heyecanla kendisini uzaktan izlediğim filmi. Festival programında şöyle tanıtılmış: “Daha önce hiçbir tırmanış deneyimi olmayan Müge, hayatının en zorlu sınavlarından birine adım atar. Belçikalı tırmanışçılar Sander ve Maarten ile tanıştıktan sonra, Akdeniz’de ıssız bir koyda, dik ve ürkütücü bir kayalıkta açılan yeni bir tırmanış rotasına dahil olur. Ekip, aşılması zor görünen zirveye ulaşmak için doğanın zorluklarıyla, kendi korkuları ve fiziksel sınırlarıyla mücadele ederken, cesaret, dostluk ve aile bağları onları güçlendirir.”

Müge, sabahları kahve içmeyi alışkanlık edindiğim mekanda tanıdığım duru ve samimi, duruşuna, hayata yaklaşımına hayran olduğum arkadaşım. Reklam camiasında çalışıyor ve uzun metrajlı kendi filmini çekmenin hayalini kuruyordu. Tırmanışla hele de ‘duvar’ tabir edilen dağlara tırmanışla ilgisi yoktu. O denizlere aşıktı. Özgür ruhunun çağrısına uyarak kaptanlık eğitimi almış, teknesi ile tek başına denizlere açılıyor bu arada benim de ona hayranlığım artıyordu.

Derken bir sabah büyük bir heyecanla geldi kahveye. Heyecanı sesine yansımış, şakıyordu. Gözleri pırıl pırıl parlıyordu. Hani elinizi uzatsanız o heyecanı avucunuza alabilirdiniz.

Sander Werelds ve Maarten Werelds… Belçikalı Werelds Kardeşlerin tutkularını gerçekleştirmelerine neden olan çağrı dağın,........

© Şalom