Bu bir askeri terimdir. Yani kim nerede ne iş yapıyorsa yapsın bırakıp yoklamaya katılacak demektir.

Evvelâ: bilinmelidir ki, "gayrısız içtima", Nur Talebeleri nezdinde yalnızca bir toplantı vakti değil; bilâkis bir “vazife-i İlâhiye”nin icra edildiği, bir “tefekkür meclisi”nin tesis edildiği, bir “cemaat ruhunun” tecellî ettiği, “şahs-ı manevî”nin tesis edildiği, “akt-i uhuvvet ve muhabbet”in müstesna ubudiyet anıdır.

"Ne vakit bir araya gelsek, Sözler'den birini açıp okuyoruz, tatlı tatlı istifade edip, üstadımızla görüşüyoruz."[1]

Gayrısızlık: Mazeretsiz Katılım, İhlâsın Şa’şaalı Bir Tezahürüdür

“Risale-i Nur Talebeleri... kendilerini Üstadlarıyla içtimaa mecburiyet hissetmiyorlar... Risale-i Nur kitapları onların eline geçmekle, Üstad yerine onlara bir ders verir. Herbir Risale, bir Said hükmüne geçer.”[2]

Bu beyan ile anlaşılıyor ki, mazeretsiz iştirak yalnız fiziken değil, aynı zamanda kalben, fikren ve ruhen bir mevcudiyettir. Ders günü geldiğinde bu mevcudiyeti temin etmek, sadakat ve ihlâsın bir gereğidir. Derste de dersin âdâb-ı muaşeretine uygun bir tarzda yani ya dersi takip etmek için elde kitap ile veya aplikasyon uygulamalardan o metni takip etmeli. Tüm dikkatimizi derse vermeliyiz. Yoksa bir gözü uykuda bir gözü ortama bakan, yarım yamalak kafayla olmamalıdır.

İçtima: Cemaat Şuurunun Tecellîgâhı

“Zaman cemaat zamanıdır. Cemaatin ruhu olan şahs-ı manevî daha metindir ve tenfîz-i ahkâm-ı şer‘iyeye daha ziyade muktedirdir.”[3]

Böyle bir içtima, yalnız bedenlerin değil; fikirlerin, gönüllerin, duaların ve niyetlerin de birleşmesidir. Her bir içtima, “bir şahs-ı manevî”nin ruhuyla nefes alır. Bu nefes ortak bir teşebbüsten hâsıl olduğu için manevi meselelerde insana bir kuvvet olur.

Ders Vakti: Mukaddes Bir Vakit

“Risale-i Nur, Kur'anın hakikî bir tefsiri ve hakikatının bir tercümanı ve mes'elelerinin........

© Risale Haber