Bazı fotoğraflar vardır; sessizdir, soluktur, geçmişten günümüze bir mektup gibi gelir. Kimin tarafından çekildiği bilinmez, hikâyesi tamamlanmamıştır ama o eksik haliyle bile kalbinizin en derinine dokunur. İşte elimde tuttuğum bu eski fotoğraf tam da böyle bir şey...

Yıllar geçmiş üzerinden. Belki yarım asır, belki daha fazla. Kâğıdı sararmış, köşeleri yıpranmış, ortasından derin çizgiler geçiyor. Ama en çok da yüzündeki ifadede zamanın yükü var. Kapı eşiğinde durmuş bir adam... Başında kalpağı, belinde kuşağı, elinde bastonu... Yorgun ama dimdik. Gururlu ama kırgın. Sessiz ama çok şey anlatan bir adam.

İlk bakışta fark edilmeyebilir ama dikkatlice bakınca yüreğe dokunan bir ayrıntı gözlerden kaçmıyor: Bu adamın bir kolu yok.........

© Pusula Gazetesi