Çözüm süreci, Türkiye gündemdeki en önemli meselesinden biri olmaya devam ediyor ama herkes bu sürece bambaşka pencerelerden bakıyor. Süreç, dünyadaki diğer çatışma çözümlerinden farklı, kendine has bir tarzla yürüyor. Belki de dünya literatürüne yeni bir çözüm yöntemini sokmuş olur Kürtler ile Türkler, belli mi olur.

• YUSUF AKDAĞ
• 5 Kasım 2025

Milliyetçi Hareket Partisi’nin (MHP) lideri Bahçeli’nin, Öcalan’ı “kurucu önder” olarak nitelendirmesi ve “gelsin mecliste konuşsun” çağrısıyla başlayan süreç, bir yıldır devam ediyor. Sürecin bu defa MHP Genel Başkanı Bahçeli’nin girişimleriyle başlaması ve süreci devam ettiren motor gücün yine Bahçeli olması nedeniyle itirazlar bir önceki çözüm süreci kadar güçlü değil.

Süreçle ilgili kamuoyu kabaca dört kampa bölünmüş durumda. İlk kamp Cumhur İttifakı’nın kampı. Burada AK Parti, MHP ve devlete yakın bir seçmen kitlesi var. İkinci kampta ise DEM Parti ve Kürt siyasal hareketi ile ona yakın sol-demokrat bir kesim var. Üçüncü kampta CHP duruyor ancak CHP yönetimi ile tabanı arasında sürece dair iki farklı yaklaşım var. Dördüncü kampta ise sürece itiraz edenler bulunuyor. Bu kampın sakinleri de İYİ Parti, Zafer Parti, ulusalcılar ve bu kesime yakın milliyetçi kalemler. Sürecin karmaşık yapısı ve ilerleyiş bakımından dünyada diğer örneklerinden farklı bir formda olmasından dolayı itirazlar değişebiliyor.

İktidar Bloğu: Devlet Aklı, Güvenlikçi Dil, Kontrollü İyimserlik

Geçtiğimiz 1 yıldır, iktidar ve iktidara yakın medya organları sürece dair temel anlatısını net bir güvenlikçi eksen üzerinden kurguluyorlar. Sürecin başlangıcından itibaren, devleti ve devletin mutlak otoritesini merkeze alan bir söylem ön planda. Öcalan’ın Meclis’te konuşmasına yönelik çağrı, DEM Parti’yle görüşmeler ve PKK ile yürütülen temaslar iktidar bloğunda sıklıkla bir pazarlık veya siyasi uzlaşma süreci gibi değil, terör örgütünün silah bırakması ve yapının tasfiyesi amacıyla yürütülen bir kamu güvenliği operasyonu olarak tanımlanıyor. İktidarın süreç yönetiminde, hem devlet inisiyatifi, hem saha hakimiyeti hem de stratejik üstünlük vurgusu öne çıkarılıyor ve anlatıda MHP “güçlü” ve “kararlı” bir ortak olarak öne çıkarılıyor. Bahçeli’nin, Öcalan için “kurucu önder” nitelendirmesi ve sürecin motor gücü olarak öne çıkması, milliyetçi blokun ve ona yakın seçmen kitlesinin ikna edilmesi açısından kritik bir rol oynuyor.

Sürece dair iktidar anlatısında demokratikleşme, toplumsal barış, katılımcılık veya Kürt siyasi hareketinin talepleri gibi temalar vurgulanmaktan kaçınılıyor. Bunun yerine, PKK’nin ideolojik ve örgütsel olarak işlevini yitirdiği, örgütün sona yaklaştığı ve devletin, mutlak otoritesinin tesisi ile terörün tasfiyesinin hedeflediği yönelik mesaj yoğun şekilde vurgulanıyor. Devlete yakın medyada Öcalan’ın rolü teknik bir muhatap veya taktik aktör olarak, DEM Parti ise örgüt gölgesinden çıkması halinde meşru siyasi aktör haline gelecek bir yapı şeklinde sunuluyor; karar alıcı ve tanımlayıcı olanın devlet........

© Perspektif