Već mesecima režim Aleksandra Vučića zastrašuje javnost porukama o mogućem građanskom ratu. Studentsko-građanska pobuna opisuje se kao pokušaj obojene revolucije, instruirane od strane nikada jasno imenovanih aktera sa zapada. Tokom poslednjih dana otišlo se i korak dalje – od verbalnih upozorenja do režiranih scena koje treba da dočaraju sukobe među građanima. I dok s jedne strane zaista stoje pobunjeni i pravedno besni građani, sa druge su od strane režima plaćene ili ucenjene grupe batinaša i huligana, opremljeni šipkama i palicama. Ideja je da se oni prikažu kao pristalice SNS-a, koje ne samo da su brojne, već i fizički nadmoćne. Između batinaša i pobunjenih građana postavljen je kordon, sa čini se instrukcijama da ne reaguje na nasilne činove batinaša, makar uperene i protiv samih policajaca, kao i sa dozvolom da se na građane izruči najširi repertoar brutalnosti. Snimci upotrebljene pirotehnike, zvukova topovskih udara, hapšenja brojnih građana neprestano se ponavljaju na režimskim televizijama kako bi ubedili gledaoce da građanski rat samo što nije počeo. Dodatno, građani se okrivljuju za činove nasilja počinjene od strane batinaša.

Opisane slike nisu slučajne: one posebno rezoniraju sa generacijama koje se živo sećaju devedesetih, obeleženih građanskim ratom, nemaštinom izazvanom međunarodnim embargom i rekordnom inflacijom, ali i pokretom otpora koji je ulazio u ulične sukobe sa policijom. Najintenzivnije na to reaguju ljudi stariji od pedesetak godina, ali je taj period ostavio duboku psihološku senku i na unutrašnji prostor nešto mlađih generacija. Da su se poruke primile, uveravam se kroz razgovore sa starijim sugrađanima širom Srbije. Vidno uznemireni, svi zaredom ponavljaju: „Samo da ne bude rata!“ Na moje pitanje ko bi sa kim zapravo ratovao, budući da pristalice SNS-a uglavnom čine stariji od 55 godina, dok studentsko-građanski pokret okuplja njihovu decu i unuke, kao potencijalni napadači........

© Peščanik