Ozempic is voor Hollywood en voor diabetespatiënten. Niet voor mensen zoals ik.

Tenminste, dat dacht ik altijd. Tot een paar weken geleden.

Een vriendin van een vriendin stuurt me een berichtje. Ze heeft hulp nodig bij het schrijven van een verhaal. Of ik met haar wil lunchen. O, by the way, het artikel gaat over haar ozempicgebruik, maar ze wil het onderwerp breder trekken. Dat laatste registreer ik niet eens meer, ik blijf hangen bij het woord ‘ozempic’.

Deze vrouw woont op de rand van ­Oud-Zuid, is een jaar of vier jonger dan ik, veel mooier, en rijker vooral. Ze hoeft eigenlijk niet te werken voor haar geld. Dat dat knetterdure ozempic haar bubbel is binnengedrongen, verbaast me niks.

En toch voel ik me verraden. Ze ziet er goed uit – ik heb nooit veel acht geslagen op de precieze omvang van haar lichaam, maar er was me niets problematisch opgevallen. Ozempic is voor filmsterren en voor morbide obese mensen en diabetes­patiënten.........

© Parool