Hafta sonu küçük yeğenim Muhammed'in veli toplantısına katıldım. Pazar günü olmasına rağmen toplantı saat dokuza koyulmuştu. Elbette bundan da vardır bir hikmet deyip sabah daha erken çıktım evden. Uzun süre bekledikten sonra birkaç veli daha gelmeye başladı. Saat dokuzu gösterirken içeri girdik ama tüm sınıflardan ancak beş kişiyi buldu sayımız. Yarım saat sonra güneş sınıfında yedi, sekiz kişi olduk. Ögretmen, bekletmemek adına toplantıya geçmişti ama bitime kadar sayımız artmadı. Velilerin ilgisizliğinden mi, toplantının pazar günü olmasına rağmen erken saatte yapılmasından mı, öğretmen ile veli iletişiminden mi bilemedim ama tüm okulda katılım çok azdı.

Öğretmenimiz, toplantıdan önce kendimizi tanıtmamızı ve kavanozdan çektiğimiz notu sesli bir şekilde yanıtlamamızı istedi. Velilerden birinin; "Çocuğunuz en çok ne zaman mutlu olur." Notuydu. Hem notu çeken bayan, hem diğer velilerin desteklediği görüş çocuğumuz en çok ona oyuncak veya hediye aldığında mutlu olduğuydu.

Birbirini destekleyen ve birbirini doğrulayan konuşmalar ardı ardına sıralanırken aklıma İngiltere'de yapılan bir araştırma geldi.

Çocuklar gerçekten ne zaman mutlu olur?

Kapalı bir alanda tek tek kayıt altında yapılan bu araştırmada önce anne ve babalara şu soru soruluyor: Çocuklarının onlarla geçirdiği en mutlu anı hatırlamaları isteniyordu.

Anne ve babaların yanıtları birbirine çok yakındı. Hepsi de çocuğuna maddi bir hediye aldığı zaman mutlu olduğunu söylüyordu. Kimi........

© Öğretmen Sitemiz