Çocuklar geçenlerde elimde yine bir hatırat kitabı…

Sayfalarını çevirdikçe bir yandan hafızamın koridorlarında dolandım durdum…

Bahsettiğim eser: “Bir Aliye Rona Vardı”, Arın Dilligil Bayraktaroğlu’nun kaleme aldığı, sinema tarihimiz için kıymetli bir kitap.

Hoş, sadece bir kitap demek de kafi değil…

Bir dönemin hafızası adeta…

IRAZCA ANA’YI UNUTMAK NE MÜMKÜN

Yeni nesil pek bilmez onu lakin çok çetin ve mühim biriydi Aliye Rona…

Yalnızca bir karakter oyuncusu değildi, haklı kadını dimdik canlandıran bir ruhtu.

“Yılanların Öcü”ndeki Irazca Ana ile tanıdık onu, oysa ondan önce tiyatro geçmişi vardı…

Arın Dilligil Bayraktaroğlu’nun kitabında sayfaları çevirdikçe bir anı defteri çıkıyor ortaya.

Ve belki de ilk kez gözler önüne seriyor Rona’nın hayatındaki hakikatleri…

Hiçbiri sahte yahut yapay değil, hepsinin samimi ve yürekten olduğunu hissediyor insan ne ve hepsi bir devrin ustalarının elinden çıkmış.

“KIZIL RUŞAM”

Misal, Ekrem Bora şunları yazmış:

“Sana Aloş dedim tanıdığım zaman. Benim için gene Aloş’sun. Sanat hayatımda inan ki en takdir ettiğim oyuncusun. Senden her defasında bir şeyler alabilsem…”

Ayhan Işık ne yazmış biliyor musunuz…

“Tam on dört senedir dost ve arkadaşız. Allah’a çok şükür, şu birbirini çekemeyen, nefret eden camianın içinde hâlâ nadir dostlardanız.”

Düşünün…........

© OdaTV