Πριν από μερικές εβδομάδες ανταποκρίθηκα με χαρά στην πρόσκληση του διευθυντή και των μαθητών της α’ και της β’ τάξης του Καποδιστριακού Γενικού Λυκείου Αίγινας, για να μιλήσω για τα θέματα της ενημέρωσης, με έμφαση στις «ψευδείς ειδήσεις». Οι μαθητές επέλεξαν, προς τιμήν τους, την ελληνική απόδοση του όρου «fake news» – δεν υπέκυψαν στην ξενολαγνεία.

Είμαι απόφοιτος του Καποδιστριακού (έτους 1986), διατηρώ ακόμα και σήμερα επαφή με τους καθηγητές μου εκείνης της εποχής, και η πρόσκληση του διευθυντή κυρίου Πεππέ με γύρισε 40 χρόνια πίσω. Η δίωρη εκδήλωση ήταν συναρπαστική. Οι 17άρηδες μαθητές και μαθήτριες με «ανέκριναν» για όλα: για το πώς δημιουργείται το κύρος του δημοσιογράφου, για το ποια είναι η κύρωση όταν λέει ψέματα ο δημοσιογράφος, για το εύρος της προσωπικής ανεξαρτησίας του δημοσιογράφου, για τις σχέσεις τραπεζών – επιχειρήσεων – μέσων ενημέρωσης, για τα όρια της ελευθερίας της τέχνης – με «ξετίναξαν»!

Ακόμα και «πώς θα φέρω την αλλαγή;» με ρώτησε ο ηγέτης του 15μελούς. «Αρκεί η εμπιστοσύνη για να έρθει η αλλαγή;» με ρώτησε, και του απάντησα «ναι, αλλά χρειάζεσαι και την ανεξαρτησία». Δεν απάντησα στην αίθουσα σε πολιτικές ερωτήσεις, όπως Τέμπη κ.λπ., αλλά ρωτήθηκα πλειστάκις. Είναι θέμα που τους απασχολεί. Τους χάρηκα πραγματικά και έφυγα από το λύκειο αργά το μεσημέρι, ανακουφισμένος από το υψηλότατο επίπεδο της νέας γενιάς του νησιού μου. Ανάμεσα στους καθηγητές και στις καθηγήτριές τους ήταν και συμμαθητές μου – ανάμεσα στους μαθητές, πολλοί ήταν γόνοι και θυγατέρες συμμαθητών μου. Υπέροχο συναίσθημα η συνάντηση των γενεών, και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους καθηγητές και τις καθηγήτριες του λυκείου της Αίγινας για το έργο τους. Διέκρινα στους εκπαιδευτικούς μας καθαρά, ήρεμα και λαμπερά πρόσωπα και μεράκι.

Το μόνο σημείο της εκδήλωσης στο οποίο «συννέφιασα», αν και γνώριζα την απάντηση εξαρχής, ήταν όταν τους ρώτησα πώς ενημερώνονται. Δι’ ανατάσεως χειρός οι απαντήσεις. «Πόσοι διαβάζετε εφημερίδες;» Κανένα χέρι στα 150. «Πόσοι ακούτε........

© newsbreak.gr