Παρακολούθησα με εξαιρετικό ενδιαφέρον τη συνέντευξη που έδωσε στο «Prime Time» του ανανεωμένου προγράμματος του Σκάι και στον συνάδελφο Άρη Πορτοσάλτε η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Χρόνια τώρα μελετώ τα βιβλία της και διαβάζω τις συνεντεύξεις της όχι επειδή είναι «θρύλος» ή «μύθος», όπως εξομολογήθηκε ότι την αποκαλούν, αλλά επειδή κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας της ηγήθηκε μιας μεγάλης εκστρατείας διαρκείας, τόσο στη Γαλλία και διεθνώς όσο και στην Ελλάδα: να καταλάβουμε τη σημασία του Βυζαντίου για τον Ελληνισμό.

Όπως είχε πει κάποτε δηκτικά, «εμείς οι Έλληνες θελήσαμε να διαγράψουμε χίλια έτη από την ιστορία της. Να βάλουμε το Βυζάντιο, μία αυτοκρατορία χιλίων ετών, σε παρένθεση».

Και δεν καταλαβαίνουμε ότι κάθε φορά που εορτάζουμε μια ∆έσποινα, έναν Κωνσταντίνο, έναν Παναγιώτη, έναν Ιωάννη, το Βυζάντιο στην ουσία εορτάζουμε. ∆εν καταλαβαίνουμε ότι κάθε φορά που ο πρόεδρος Ερντογάν προφέρει, αναγκαστικά στα ελληνικά, τη φράση «Αγία Σοφία», το Βυζάντιο εορτάζουμε στα χείλη του, κι ας την έκανε τέμενος (μόλις χθες έγινε γνωστό ότι ο τρούλος της Αγίας Σοφίας κατασκευάστηκε από υλικά που μεταφέρθηκαν από τη Ρόδο μας).

Η κυρία Αρβελέρ, η οποία υποστήριξε με δήλωσή της την αρθρογραφία μας για τη διάσωση του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να ανακρούσει πρύμναν και να ακυρώσει το σχέδιο διάλυσής του (πολύ την ευχαριστούμε για αυτό!), έχει δηλώσει, χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί «εθνικίστρια», ότι «ανάμεσα στο παγκόσμιο και το τοπικό μεσολαβεί πάντοτε το εθνικό».

∆εν είμαι απολύτως σίγουρος ότι όλα όσα είπε στη συνέντευξή της για την εθνική ταυτότητα άρεσαν στον Άρη Πορτοσάλτε (στον οποίο οφείλω να αναγνωρίσω, παρά όλα όσα, την ωραία εμμονή του με τα θέματα ιστορικής μνήμης και στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση), αλλά στην ουσία η κυρία Αρβελέρ απενοχοποίησε ορισμένες έννοιες και έκανε εκατομμύρια σιωπηλούς........

© newsbreak.gr