Κάθε φορά που ακούω έναν πρωθυπουργό, έναν πολιτικό αρχηγό, έναν υπουργό ή έναν βουλευτή να επικαλείται τις λέξεις «παθογένειες» και «διαχρονικά» για να δικαιολογήσει ένα σκάνδαλο ή μια αβελτηρία, αντιλαμβάνομαι ότι επιχειρεί να αποκρύψει την αποτυχία του παρόντος διά του παρελθόντος. Οι πολίτες γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο εκλέγουν νέες κυβερνήσεις, όμως.

Για να εξαφανίζουν τις παθογένειες. Οχι για να μεταβιβάζονται από τη μία στην άλλη δίκην σκυταλοδρομίας. Οχι για να βλέπουν τις κυβερνήσεις να «δείχνουν» διαρκώς τους «προηγούμενους» για τα λάθη τους. Ούτε, βεβαίως, για να αποκτούν οι παθογένειες χαρακτήρα μόνιμο, πάγιο και διαχρονικό. Αν δεν αλλάζει τίποτε, ποιο το νόημα της εναλλαγής;

Ολες οι κυβερνήσεις μεταπολιτευτικώς επικαλούνται τις παθογένειες, χωρίς εξαίρεση, για να «ξεπλένονται» από τις αμαρτίες τους. Ολες! Οι παθογένειες είναι η πιο διάσημη καραμέλα που «πιπιλούν» οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις όταν τα βρίσκουν σκούρα. Ετούτη εδώ η κυβέρνηση όμως είναι η πρώτη επί των ημερών της οποίας παροξύνονται οι παθογένειες. Επιδεινώνονται οι παθογένειες. Διευρύνονται οι παθογένειες. Δεν μένουν στάσιμες. Και γι’ αυτό δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι πολίτες ψήφισαν δις τη ΝΔ για να αλλάξει τη χώρα, όχι για να κλαυθμηρίζει ότι τα ίδια γίνονταν και επί ΣΥΡΙΖΑ.

Και για να συνεννοούμαστε:

-Και επί ΣΥΡΙΖΑ πράγματι υπήρχαν ανομία και αναρχία μέσα στα πανεπιστήμια. Μεγάλη ανομία, ειδικώς με τις καταλήψεις και το εμπόριο ναρκωτικών. Η κατάσταση είχε ξεφύγει εκτός ελέγχου. Δεν διορθώθηκαν και πολλά όμως επί Ν.Δ. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών εκτείνεται σε 1.700 στρέμματα. Εχει 300 εισόδους. Και όλα αυτά τα φυλάνε… 120 φύλακες! Αν νομίζει ο πρωθυπουργός ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημα με χουντικές απειλές προς τους (νεοδημοκράτες κατά βάση) πρυτάνεις και με αντισυνταγματικές πιρουέτες για «παύση πρυτάνεων» που δεν εκτελούν τα καθήκοντα τους (ενώ υπάρχει κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο), πλανάται. Οι κερκόπορτες στα πανεπιστήμια θα είναι ανοικτές όσους πρυτάνεις κι αν «καρατομήσει» ο καίσαρ, αν δεν προσληφθεί προσωπικό (θα μπορούσε να είναι τα μέλη της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας). Το δε άσυλο θα παραμείνει γράμμα κενό αν δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Και σε κάθε περίπτωση, το πανεπιστήμιο είναι χώρος σχεδιασμένος για τον διάλογο και την πειθώ, όχι για το μαστίγιο.

-Και επί ΣΥΡΙΖΑ........

© newsbreak.gr