Η επιλογή του πρωθυπουργού για την Προεδρία της ∆ημοκρατίας είναι σωστή. Ο Κωνσταντίνος Τασούλας ενδείκνυται για τη θέση. Θα αποδειχθεί. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να σημειώσει κανείς είναι ότι η νέα συνταγματική διάταξη κατά την πρώτη εφαρμογή της πυροδοτεί εξελίξεις αντισυσπείρωσης της αντιπολίτευσης και αλλάζει τη μηχανική του πολιτεύματος. Η παλαιά μηχανική επέβαλε με την απειλή των πρόωρων εκλογών τη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων στις υποψηφιότητες ισχυρών προσωπικοτήτων του δημόσιου βίου, που εκλέγονταν στο ύπατο αξίωμα υπό την φόβο της πολιτικής αστάθειας. Η νέα συνταγματική διάταξη, που διευκολύνει την εκλογή μονοκομματικών Προέδρων, ευνοεί τη σύγκρουση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Ήδη φάνηκε.

Ο θεσμός του Προέδρου δέχτηκε ένα καίριο χτύπημα με την αναθεώρηση του 1986, με την οποία του αφαιρέθηκαν όλες οι κρίσιμες αρμοδιότητες που οδηγούσαν σοφά στην εξισορρόπηση των εξουσιών. Με κυριότερη εκείνη που του επέτρεπε να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, εάν διαπίστωνε προφανή δυσαρμονία μεταξύ εκλογικού σώματος και κυβέρνησης. Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αλλά ήταν αρκετή για να φρονηματίζει τις κυβερνήσεις ώστε να είναι μετριοπαθείς, όχι αλαζονικές, και με πίστη στο δημοκρατικό πολίτευμα. Η χαριστική βολή στην Προεδρευόμενη ∆ημοκρατία δόθηκε με την αναθεώρηση του 2019 και την αποσύνδεση των εκλογών από την εκλογή Προέδρου ∆ημοκρατίας. Ο συνταγματικός νομοθέτης του 1974 απεδείχθη σοφός. Με εξαίρεση τρεις μόνο περιπτώσεις στη διάρκεια των 50 ετών, η οιονεί αυτή απειλή προς τα πολιτικά κόμματα λειτούργησε και τα ανάγκασε να εκλέξουν από κοινού προσωπικότητες υψηλότατου κύρους. Τώρα, οι δύο αναθεωρήσεις, το 1986 και το 2019, λειτουργούν σωρευτικά και ευτελίζουν τόσο πολύ τον θεσμό, ώστε, αν στο μέλλον ένας πρωθυπουργός το επιθυμεί, μπορεί να τοποθετήσει εκεί ακόμα και τον… κηπουρό του με σχετική πλειοψηφία 149 εδρών.

Η κατάργηση της........

© newsbreak.gr