Bugün yıl dönümü…

Tarih, 18 Eylül 1932.

Ezan resmi olarak Türkçe okunmaya başlandı.

Bu tarihten önce Adana, Şebinkarahisar, Akhisar, Çeşme, Yozgat, Silifke, Menemen, Samsun, Gediz, Vezirköprü, Urla, Görele gibi yerlerde Türkçe ezan okunuyordu, resmiyet kazandırıldı bu tarihte…

Ve bizim yaklaşık yüzyıl önce nur topu gibi bir polemik konumuz oldu. Ezanı Türkçe okumak caiz mi, değil mi?

Demokrat Parti 1950’de iktidar olunca 16 Temmuz’da ezanın tekrar Arapça okunmasını yasallaştırdı...

Pek bilinmez; Kıbrıs’ta 1954-1966 arasında Türkçe ezan okundu...

Günümüzde Endonezya, Nijerya, Senegal, Pakistan, Hindistan, Bangladeş, İran gibi kimi ülkeler, bazı camilerinde kendi yerel dillerinden ezan okumaktadır. Şöyle istisnalar da var; Afrika’da Fransızca okunması gibi… Keza: Avustralya ve Kanada’da bazı camiler, topluluk üyelerinin anlaması için ezanın bir kısmını İngilizce okuyor…

ABD/California Lighthouse Camii veya İngiltere/Doğu Londra Camii ise ezanın tamamını İngilizce okuyor…

Meselem Türkçe ezan meselesini tartışmaya açmak değil. Kur’an’da “ezan” geçmezken, İslam neden hep şekilcilikle tanımlanıyor? Aydınlık İslam’ı cehalet elinden kurtarmak lazım, bize Kur’an Müslümanlığı lazım…

Türkiye’de iktidarın ahlak anlayışı gündemden düşmüyor. Ki bunu dine dayandırmalarına tahammül edemiyorum!

İslam yasaklar zinciri olarak gösteriliyor ve neredeyse her şeye “müstehcen” damgası vuruluyor!

Sadece bu yıl sosyal medya fenomenlerinin başlarına gelenlerden örnekler vereyim:

Merve Taşkın, yalnız olanlarla akşam yemeği........

© Nefes