Akide şekeri, çocukluğumuzda bayramın vazgeçilmez lezzetlerinden biriydi. Şimdilerde popüler olmaya başladı. Ancak benim çocukluğumda yoksul evlerinin vazgeçilmeziydi.

Bayram sabahlarının tek hedefi, en çok şeker toplayan olmaktı. Adı konmamış bir yarışmaya katılmış gibi, mahallede çalmadık kapı bırakmaz, şeker sayısını artırmaya çabalardık.

Daha cesaretli olanlar, komşu mahallelerin de yolunu tutardı. Komşu mahallelere gitmek, bizim için başka ülkelere sefer düzenlemek kadar zorlu bir maceraydı. Korkuyu evde bırakmayı başaramayanların o sefere çıkması, ganimetlerle dönmesi mümkün değildi. Mahallemizin sınırlarının bittiği futbol sahasına ulaştığımızda, aramızdan bazıları yavaş yavaş geride kalır, köprüye ulaştığımızda ise, ancak birkaç kişi olurduk.

O köprü, mahallenin sınırı değil, dünyanın bittiği yer gibiydi.

Ötesi bilinmezliklerle dolu bir kara orman diyarıydı. Birçok evde........

© Nefes