Bir tarafta yamalı pantolonuyla, yıpranmış ceketiyle, elinde kazmasıyla dimdik duran bir emekçi… Yüzünde bin bir çilenin, nasırlı ellerinde alın terinin izleri var. Yanında yazan cümle ise basit ama tokat gibi:

“Kim olursan ol, ne olursan ol… Alnının teriyle kazanıyorsan İNSANSIN.”

***

Öte tarafta ise kürsüde, parti rozet töreninde eğilip Cumhurbaşkanı’nın elini öpmeye çalışan bir belediye başkanı. Daha düne kadar başka partide olan, sonra menfaatin yolunu iktidarda bulan… Eğilişi, sembolik bir fotoğraf karesi olmanın ötesinde aslında siyaset sahnesinin özetidir.

***

Alın teriyle kazanmak mı?

Yoksa iktidarın elini öperek koltuk kazanmak mı?

Birinde başın dik, sırtın kambur olsa da gururun ayakta. Diğerinde takım elbisen yepyeni, kürsün pırıl pırıl ama duruşun eğilmiş.

***

Bu ülkenin gerçek insanları, şehrin arka sokaklarında, tarlalarda, inşaatlarda, fabrikalarda alın teriyle yaşayanlardır. Onlar belki alkışlanmaz, kürsüye davet edilmez, protokolden geçmezler. Ama vicdan terazisinde hep başı dik dururlar.

***

Siyaset sahnesinde gördüğümüz eğilme sahneleri ise tarihin çöplüğüne not düşülen küçük fotoğraflar olur. Bir gün unutulur gider. Ama alnının teriyle kazananların yüzündeki iz, sonsuza kadar insanlığın şeref madalyasıdır.

HALKIN SÖZÜ: Sonunda onurlu olan kazanır

Yanmış ormanların kara toprağında, duman kokusunun hâlâ tüttüğü yerde yorgun bedenleriyle uyuyan bu kahramanlar, sadece birer işçi değil; vatanın nefesini koruyan sessiz........

© Nefes