Geleneksel ekonomi politikası uzun süre şu düşünceye dayanmıştır:

“Ya enflasyon oranı düşük olur ya da işsizlik oranı… İkisi birden olmaz…”.

Bu yaklaşımın temeli, 1958’de ortaya atılan Phillips Eğrisi’ne dayanır…

Ama bugün hem akademik çevrelerde hem de politika uygulayıcıları arasında:

“Ya o ya bu” bakışı sorgulanıyor, hatta yer yer aşılmış bile sayılıyor...

Şimdi bu konuyu üç boyutta ele alayım:

***

Geleneksel görüş: “Ya enflasyon ya istihdam…”.

Phillips Eğrisi (1958): göstermiştir ki kısa vadede enflasyon ile işsizlik arasında ters ilişki vardır…

İşsizliği azaltmak istiyorsan, talebi artırmalısın (büyüme yaratmalı) ama bu da enflasyonu artırıyor...

Yani “birini kazanmak için, diğerini feda etmelisin...”.

***

Para ve maliye politikaları bu dengeyi tutturmaya çalışır:

Ekonomi durgunsa: faizleri düşür, harcamaları artır…

Bu durumda işsizlik oranı düşer ama enflasyon riski artar…

Ekonomi aşırı ısınıyorsa: Faizleri arttır, bütçeyi kıs…

Bu........

© Nefes