Kürsüdeki uzun boylu zayıf adam, dramatik bir fon müziği eşliğinde, ağır ve fakat etkileyici ve gür bir ses tonuyla:

“Yalnızlık liderlerin kaderidir” diye başladı konuşmasına...

Kendisi hariç tüm dünya ülkelerinin devlet başkanları tarafından “otoriter” bir lider olarak tanımlanıyordu…

***

Eşi, bu yalnızlığın, yanındaki liyakat sahiplerini kovup onların yerine sadakati yüksek olanları istihdam etmesinden kaynaklandığı söylediğinde öfkeleniyor hatta eşine ağır hakaretler ediyordu…

Oysa eşi haklıydı…

Etrafı dalkavuk ve yağdanlıklarla doldurulduğu için, danışmanlardan oluşan bir kalabalık arasında tek başına yaşadığını da bir türlü kabul etmiyordu...

***

Eşini azarladıktan birkaç dakika sonra yanına geliyor, bu defa en alçak perdeden bir ses tonuyla ve özür dilemeden “beni affet ama…” der gibi:

“Yalnızım… Çünkü vizyonum fazla geniş… Yalnızım… Çünkü kimse benim kadar ileri görüşlü değil… Yalnızım…........

© Nefes