Sağım solum bıkkınlarla, bezginlerle dolu.

Alışveriş merkezinde arkadaşlarımla karşılaşıyorum; ruh hallerinin hiç iyi olmadığını anlatıyorlar.

Yürüyüş yapmak için sahile iniyorum, komşumla karşılaşıyorum. “Bana bir şey oldu, yürüyüş bile iyi gelmiyor.” diye isyan ediyor.

Gelibolu’da yaşayan kuzenim aradı ve “Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Ruhumu bir kasvet sardı; uyanmak bile istemiyorum. Yemek yemek istemiyorum. Ne oluyor bana?” diye sordu.

Cevap basit: Kış depresyonu.

Uzmanlara göre bu durumun adı Mevsimsel Duygudurum Bozukluğu. En çok, Kasım–Şubat aylarıarasında görülüyor ve kadınlarda erkeklere oranla yaklaşık iki kat daha sık rastlanıyor.

Psikologlar, kış aylarında başvuru oranlarının %–30 civarında arttığına dikkat çekiyor.

Soğuğu, karanlığı, kışı da seven var elbette.

Adım adım geliyor.

Takvim ilerledikçe gündüzler kısalıyor.

Sabahları artık daha zor uyanıyoruz.

Alarm çalıyor ama hava hâlâ karanlık, perdeyi aralıyoruz; güneş yok. Gün bitmeden hava yeniden kararıyor.

Çok sayıda kişinin şikayeti: yorgunluk, isteksizlik.

Peki sonbahar ve kış aylarında duygudurumumuz neden hayatımızı bu denli değiştirecek şekilde bozuluyor?

Cevabı;........

© Nefes