Əlbəttə, buna qədər də Azərbaycan və Ermənistan liderləri arasında müxtəlif coğrafiyalarda vasitəçili və vasitəçisiz görüşlər olmuşdu. Elə bu görüşün ilk özəlliklərindən biri bu idi ki, o, heç bir vasitəçi olmadan, iki lider arasında birbaşa keçirildi.

Demək olar ki, hamı görüşdən çox nikbin ovqatda ayrıldı, hərçənd, görüşdə indiyədək gündəmdə hallanan bütün məsələlər müzakirə olunsa da hər hansı konkret sənəd imzalanmadı.

Amma bizə elə gəlir, Azərbaycan prezidentilə Ermənistan baş naziri arasında məhz indiki məqamda, Moskvanın hər iki ölkəyə çox ciddi təzyiq göstərdiyi vaxtda görüşün baş tutmasının özü böyük hadisə idi.

Həm də ona görə ki, Kremlin isterik cəhdlərinə baxmayaraq nə Bakı, nə də İrəvan Moskvanın “köməyinə”, “vasitəçiliyinə” ehtiyac duymadı, ən əsası da, nəinki Bakı, hətta İrəvan da Kremlin yeni Cənubi Qafqaz siyasətində heç bir halda yer almayacaqlarını, əksinə yeni regional siyasi atmosferi özləri bərqərar edəcəklərinə işarə vurdular.

Bizə elə gəlir ki, indiki məqamda ən vacib məsələ də elə budur. Belə olacaqsa, bunların ardınca digər məsələlər də - Ermənistanda konstitusiya dəyişikliyi də, sülh sazişi də, Minsk Qrupunun buraxılması da, eləcə də Zəngəzur dəhlıizi də özünün həllini tapacaqdır.

Əvvəllər belə deyildi. Bakı da, xüsusən də qardaş Türkiyə də israrla İrəvanı ağla və məntiqə dəvət etdi, ən kiçik imkan düşəndə belə Ermənistan rəhbərliyinə xüsusi, isti münasibət göstərdi, amma faydası olmadı.

Yadıma gəlir, Serj Sarqsyan prezident olanda........

© Müsavat