50 1 Milletin Egemenliği II. Cumhuriyet

Türkiye’de 180’in üzerinde siyasi parti, ülkenin sorunlarını çözme iddiasıyla kuruluyor. Hepsi mevcut düzenin ve Siyasi Partiler Yasası’nın çerçevesine tabi olarak faaliyet gösteriyor. Bu partiler, gördükleri eksikliklere ve adaletsizliklere itiraz ederek siyaseti değiştirebileceklerine inandıkları için yola çıkıyorlar. Ancak başlangıçtaki idealizm ve heyecan, karşılaşılan gerçek sorunlar karşısında zamanla büyük bir hayal kırıklığına dönüşüyor.

Güce eğilimli topluluklar üzerinde etkili olabilmek için parasal gücü ele geçirenler, idealizmden uzaklaşıp daha çok hesap kitap yapmaya başlıyor. Böylece siyasi hedefler, toplumsal faydadan ziyade makam ve çıkar odaklı hale geliyor.

Bu süreçte, erdemli bir kadro anlayışı yerine kalabalıklara hitap edilmesi, partilerin niteliksiz ve vasıfsız kişilerle dolmasına neden oluyor. Bu kişilerin zihninde, toplumsal faydadan çok, “1001 çıkar ilişkisini nasıl kurgularım?” sorusu yer ediniyor. Siyasi kadroların kalitesizleşmesi, partileri bir çıkar mücadelesi alanına dönüştürüyor. En iyi yapabildikleri şey, öne çıkmış birkaç kişinin propagandası üzerinden varlıklarını sürdürmek ve ileride bir makam ya da çıkar elde etmek oluyor.

Türkiye’de siyaset, maalesef bu kısır döngü içinde sürüp gidiyor. Peki, bu tabloyu değiştirmek mümkün değil mi? Toplumun her yönüyle refaha ulaşmasını sağlayacak bir sistemi nasıl kurgulayabiliriz?

Şu kritik........

© Mir'at Haber