https://www.mirathaber.com/wp-content/uploads/2025/05/WhatsApp-Video-2025-05-24-at-10.23.20-1.mp4

“Bu gece Gazze’de 100 kişiyi öldürdük, kimsenin umurunda değil. Çünkü herkes bir gecede 100 Gazzelinin öldürülebileceği gerçeğine alışmış durumda.”

Zvi Sukkot’un bu sözleri,

İslâm âleminin dağınıklığını, acziyetini ve sessizliğini gözler önüne seren bir utanç levhasıdır.

Bu sözler, bir zamanlar dünyaya adalet dağıtan kudretin, şimdi ekran başında gözyaşı döktüğü, sefer yerine seyir eylediği bir devrin ibret tablosudur.

Bu sözler, müminin yüreğinde tufanlar koparmalıydı.
İman, sadece secdeye kapanmak değil, aynı zamanda Allah için öfkeyle kıyâma kalkmaktır.
İman, sadece zulmü kınamak değil, direnişi de haykırmaktır.
Ama ne hazindir ki…
Gazze’nin feryadı, ümmetin gaflet uykusunda boğuldu.
Vicdanların sustuğu, gözlerin görmezden geldiği bir sessizlikte,
kalpler “reel politika” ve “siyasal konjonktür” mazeretleriyle teskin edildi.
Ve böylece, cihad unutuldu, öfke uyutuldu, ümmetin içindeki gazâ ateşi söndürüldü.

Bu cümle,
bir yanda zalimin küstahlıkla yazdığı bir meydan okuma,
öte yanda ise ümmetin dağılmış saflarının, yönünü kaybetmiş istikâmetinin
ve darmadağın olmuş vahdet şuurunun belgesidir.
Zulmün sesi bu kadar gür çıkıyorsa,
sebebi yalnız zalimin pervasızlığı değil,
ümmetin suskunluğa razı gelmiş izzet kaybıdır;
tepkisini diplomasiye, direnişini kınama metinlerine hapseden bir teslimiyet psikolojisidir.

Ve hepsinden önce,
cihadı unutan, şehadeti unutan, Allah için öfkelenmeyi terk eden
bir ümmetin îman zafiyetidir.
Çünkü sağlam bir îman, sadece secde etmez;
zulme karşı kıyâm eder, hakkı haykırır
ve gerektiğinde Allah için can vermeyi şeref bilir.

Ve ne zaman ki bu îman sarsılır,
işte o zaman zalimler sesini yükseltir,
ümmet ise başını eğer.

Evet, bu söz:
İslâm ülkelerinde ezanlar okunurken, o ülkelerin yöneticilerinin birer kukladan ibaret olduğunu gösteren bir hutbedir.
Kudüs yolunu unutan ümmetin, Gazze’yi de kaybettiğinin belgesidir.

Ve en beteri:
Bu söz,
Ümmetin tükenişini belgeleyen satırlardır.
Zillete alışan kalplerin ölüm fermanıdır.

Gazze’de bir gecede 100 can…
Ama haber değeri bile yok!
Çünkü artık ölüm sıradan, vahşet normal, cinayet rutin!
Alışmışız.
Gözümüz alışmış.
Kulağımız alışmış,
Kalbimiz taş kesmiş.
Vicdanımız, konforun battaniyesine sarınıp uykuya dalmış.

Bir zamanlar çocukların ağlaması dünya gündemiydi…
Şimdi bir gecede yüz çocuğun, kadının, yaşlının paramparça edilmesi “alışılmış bir istatistik.”

İsrail öldürüyor,
İslâm âlemi yalnızca izliyor.
Gazze kanıyor,
Ümmet sadece kınıyor!

Ve tam bu sessizliğin ortasında,
Zvi Sukkot çıkıyor,
kalbinde zerre merhamet olmadan,
dilinde kibir, sesinde zafer sarhoşluğu ile haykırıyor:
“Bu gece Gazze’de 100 kişiyi öldürdük… ve kimse bir şey demedi.”

Bu söz, sadece Gazze’de toprağa düşen şehitlerin değil;
izzetini yitirmiş, kıyamı terk etmiş ümmetin haysiyetine indirilmiş bir hakaret tokatıdır.
Bir........

© Mir'at Haber