Yaklaşık bir ay önce konuğu oldun hayatımızdaki hengamenin en orta yerine. Ayların Yusuf’u diye tanımlarım seni. Bir güzellik abidesidir varlığın ve gelişin. Kendinden önce güzel kardeşlerini yollarsın her sene. Gelişinin habercisi ikili, sessiz sedasız bizi terk ederlerken sen, bütün ihtişamlı görünüşünle kurulursun gönül soframıza. Sen, müjdelenen güzelliksin. Var eden tarafından müjdelenensin. Gelişinle pek çok kavram yerleşir ağızlarımıza, kalplerimize ve yazılarımıza: Bereket, bolluk, yardımlaşma, kardeşlik, paylaşma, fitre, imsak iftar, sahur…

Gelişin bir bayram havası estirir nice engin gönülde. Nice taşlaşmış kalbe yumuşaklık mayası çalar gelişin. Çocuklar ayrı bir keyif alır senin varlığından, garibanlar ayrı. Her birinin ayrı gerekçesi olsa da öznesi sensin bu sevincin. Gizli bir sükûnet hâkim olur hayatın akışına. İftara yakın dakikalarda bir telaş kaplasa da ortalığı, segâh, dügâh ya da rast makamlarından biriyle veya makamsız lakin duru bir avazla minarelerden yükselen ezanlar; bu telaşı, yüzlerde güzel bir tebessüme çevirir. Sonrasında gün, camilerde bol rekatlı teravihle taçlanır adeta. Kitapla muhabbetimize diyecek yok seninle geçen günlerde. Dudaklardan eksilmez adeta kitabın evrensel cümleleri, bizimle birlikte olduğun sürece. Kimimiz bu muhabbeti sürdürür senden sonra, kimimizse bıçak gibi keser bu güzel ilişkiyi neredeyse bir yıllığına. Seninle geçen zamanlarda sık sık kitabın lafzı yetmez manası da gerekir size, diye uyarılırız; lakin…

Günler böyle geçer seninle. Sayılı günler çabuk geçer, kabul gören bir sözdür ve el-hak doğrudur. Çabuk geçer. İşte sana ayrılan sürenin de sonuna geldik. Bugün şerefe, yarın arife, ertesi gün bayram. Hayatımıza kattığın bütün güzelliklerle bizi baş başa bırakıp gidiyorsun. Giderken de bizi sevince boğan bir bayram hediye ediyorsun. Vedaya bayram şekeri yakışır, mı diyorsun yoksa? Bir ay boyunca sana........

© Mir'at Haber