20 Temmuz…

Kıbrıs Barış Harekâtı’nın yıl dönümü…

O günleri yaşayanlar Kıbrıs’ta yaşanan felaketleri hatırlayacaklardır. Uzun yıllar süren katliamlar nihayet 1974 yılında başlatılan Kıbrıs Barış Harekâtı ile son bulacaktı.

Harekâtın yıl dönümünde, tam 51 sene sonra…

Kutlamalar yapılırken bir tarafta açlıktan ölen bebeklerin görüntülerini izliyorduk. Yetersiz beslendikleri için değil; açlıktan ölüyordu çocuklar. Soykırım öyle bir seviyeye ulaşmıştı ki, doktorlar hastalara müdahale edemiyor, insanlar açlıktan bayılıyordu. 21. yüzyılda yaşanmayacağını düşündüğümüzden belki de bu kadar umursamazdık.

Evet… Ne yazık ki gerçek olmaması gereken şeyler yaşanıyordu Gazze’de.

Kıbrıs’ta, Srebrenitsa’da yaşananlardan hiçbir farkı yoktu.

Bir savaş filminde bile izleyemeyeceğimiz sahneler Gazze’de yaşanıyordu…

Biz yaşarken...

Ve biz, yaşadığımızdan utanmıyorduk.

Utanmak?

Eski Türkçede “küçülmek”, “ufalanmak” demek… Ama hiçbirimiz küçülmüyorduk. Utançtan yerin dibine girmemiz gerekirken bir dondurma almadığımız için kendimizi yüceltiyorduk. “Helal be sana! O kadar........

© Milli Gazete